Ρύθμιση θεμάτων οργάνωσης, διαδικασίας και εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 11 του Μέρους Β΄ του ν. 4404/2016 (Α΄ 126)-Χορήγηση νέων προθεσμιών της περίπτωσης β΄ της παρ. 1 και της παρ. 5 αυτού. 

Η δαπάνη αυτή βαρύνει το εργατικό κόστος για την εκτέλεση της προκείμενης σύμβασης, απορριπτομένων των περί του αντιθέτου ισχυρισμών της παρεμβαίνουσας, διότι, όπως προαναφέρθηκε, η οικονομική προσφορά πρέπει να περιλαμβάνει ακριβή δεδομένα για πάσης φύσεως αποδοχές των εργαζομένων που θα απασχοληθούν για την εκτέλεση της συγκεκριμένης σύμβασης, υπό τις συνθήκες που προβλέφθηκαν από την Διακήρυξη. Ο δε ισχυρισμός της παρεμβαίνουσας, με τον οποίο αυτή δεν αμφισβητεί ότι θα οφείλει επίδομα αδείας στους εργαζόμενους που θα απασχοληθούν για την εκτέλεση της προς ανάθεση σύμβασης το δεύτερο έτος, αλλά προβάλλει ότι εναπόκειται στην διακριτική της ευχέρεια αν θα κρατήσει τους ίδιους εργαζόμενους στην ίδια σύμβαση και τον δεύτερο χρόνο ή αν θα τους μεταφέρει σε άλλη σύμβαση και θα απασχολήσει άλλους στην θέση τους, είναι απορριπτέος ως ερειδόμενος στην εσφαλμένη προϋπόθεση ότι επιτρέπεται στους οικονομικούς φορείς να υπολογίζουν το εργατικό κόστος βάσει των ειδικότερων συνθηκών λειτουργίας της επιχείρησής τους. Όπως, όμως, προαναφέρθηκε, από τις προπαρατεθείσες διατάξεις του νόμου και της Διακήρυξης, απαιτείται ο υπολογισμός της εργατικής δαπάνης που αντιστοιχεί στην απασχόληση συγκεκριμένου αριθμού εργαζομένων για την εκτέλεση της συγκεκριμένης υπό ανάθεση σύμβασης, ενώ απορρίπτεται ως απαράδεκτη οικονομική προσφορά που δεν καλύπτει τις νόμιμες αποδοχές του προσωπικού που θα απασχοληθεί κατά την διάρκεια της σύμβασης. (ΔΕφΘεσ/νίκης 389/2018, ΑΕΠΠ 629/2018, 1206/2022 ΕΑΔΗΣΥ). Κατόπιν των ανωτέρω, ο προκείμενος λόγος της προσφυγής πρέπει να γίνει δεκτός.