«Καταβολή πόρου, μη ανταποδοτικού χαρακτήρα, υπέρ e-E.Φ.K.A. των συνταξιούχων εξ ιδίου δικαιώματος, οι οποίοι απασχολούνται με σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου:  Σε Φορέα της Γενικής Κυβέρνησης και έχουν συμπληρώσει το 62ο έτος της ηλικίας τους.  Σε Φορέα εκτός της Γενικής Κυβέρνησης, ανεξάρτητα από την ηλικία τους. Απεικόνιση πόρου στην Α.Π.Δ Δημοσίου - Νέα Κωδικοποίηση για τους συνταξιούχους κάτω των 62 ετών (που απασχολούνται σε φορέα της Γενικής Κυβέρνησης) ως προς τους κλάδους Κύριας και Επικουρικής Ασφάλισης» ΑΔΑ:9ΑΖΗ46ΜΑΠΣ-35Π ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 11/2024 ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ

‣ Καταβολή Πόρου υπέρ e - Ε.Φ.Κ.Α. των απασχολούμενων συνταξιούχων “εξ ιδίου δικαιώματος” – Απεικόνιση Πόρου στην Αναλυτική Περιοδική Δήλωση (Α.Π.Δ.) e - Ε.Φ.Κ.Α. Κοινών Επιχειρήσεων και Οικοδομοτεχνικών Έργων ‣ Χρήση τριψήφιων τύπων αποδοχών για υποβολή Α.Π.Δ. εργοδοτών Οικοδομοτεχνικών Έργων ΑΔΑ:ΕΙΣΤ46ΜΑΠΣ-6ΗΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 7/2023

ΘΕΜΑ ׃«Απεικόνιση της Επικουρικής Ασφάλισης στην Α.Π.Δ., μέσω ΟΠΣ/ΙΚΑ - ΕΤΑΜ, των ήδη αυτοαπασχολούμενων του Ε.Τ.Ε.Α. και καταβολή εισφορών»ΕΓΚ/18/2014

● Απεικόνιση της υποχρεωτικής ασφάλισης επικουρικού κλάδου των νεοεισερχόμενων στην αγορά εργασίας, από 01.01.2022, υπαγόμενων στο Ταμείο Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης (Τ.Ε.Κ.Α.) μισθωτών ιδιωτικού τομέα & απασχολούμενων στο Δημόσιο τομέα με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου (Ι.Δ.Α.Χ. – Ι.Δ.Ο.Χ.)

● Υποβολή : Α.Π.Δ. - Τ.Ε.Κ.Α. Κοινών Επιχειρήσεων & Οικοδομοτεχνικών Έργων » ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 5/2022  ΑΔΑ: 9Θ3446ΜΑΠΣ-Η05 ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 5/2022

Επιλογή Ασφαλιστικής Κατηγορίας και απεικόνιση στην ΑΠΔ Δημόσιου Τομέα των ασφαλιστικών εισφορών: 1. Δικηγόρων που απασχολούνται στο Δημόσιο με έμμισθη εντολή για Kλάδους Επικουρικής Ασφάλισης και Πρόνοιας του τ. ΕΤΕΑΕΠ 2. Μηχανικών και Υγειονομικών για Kλάδο Πρόνοιας του τ. ΕΤΕΑΕΠ, κατ΄ εφαρμογή των άρθρων 4 και 5 του Ν.4578/2018 καθώς και των άρθρων 45 και 31 του Ν.4670/2020. ΑΔΑ: 9ΕΤΧ465ΧΠΙ-ΚΑΥ

«Αναπροσαρμογή, από 01.01.2025 :       - ανώτατου ορίου ασφαλιστέων αποδοχών (πλαφόν)       - ποσών ασφαλιστικών κατηγοριών κλάδου Επικουρικής Ασφάλισης του e - Ε.Φ.Κ.Α. και του Τ.Ε.Κ.Α. εμμίσθων Δικηγόρων και μισθωτών Μηχανικών,        - ποσών ασφαλιστικών κατηγοριών Εφάπαξ Παροχών (πρόνοιας) του e - Ε.Φ.Κ.Α. εμμίσθων Δικηγόρων, μισθωτών Μηχανικών και Υγειονομικών,       - ποσών ασφαλιστικών κατηγοριών για καταβολή Πόρου υπέρ e - Ε.Φ.Κ.Α. κλάδου Επικουρικής για απασχολουμένους συνταξιούχους Δικηγόρους και Μηχανικούς        - ποσών ασφαλιστικών εισφορών για Παραστατικά Παρεχόμενων Υπηρεσιών (Π.Π.Υ.) _ Τίτλους Κτήσης» ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 3/2025 - ΑΔΑ:Ρ73Τ46ΜΑΠΣ-Θ65

Ερωτάται: 1. Εάν τυγχάνουν εφαρμογής οι διατάξεις του ν. 3863/2010, όπως αυτές συμπληρώθηκαν με τα άρθρα 39 και 40 του ν. 3996/2011, στην περίπτωση δικαιούχου προσυνταξιοδοτικής παροχής από το τ.ΕΤΑΤ, ο οποίος: α) αποχώρησε οικειοθελώς από την Τράπεζα στις 14-07- 2010, β) με την υπ΄ αριθμ. 1134/21-02-2011 αίτησή του ζήτησε προσυνταξιοδοτική παροχή από το τ.ΕΤΑΤ με αναστολή της καταβολής της έως την συμπλήρωση του 55ου έτους της ηλικίας του, γ) με υποβληθείσα στο τ.ΕΤΑΤ στις 21-07-2011 αίτησή του ζήτησε την αναγνώριση, με βάση τη διάταξη του άρθρου 22 παρ. 1 ε΄ του καταστατικού του τ.ΤΕΑΠΕΤΕ, πλασματικού χρόνου κενών διαστημάτων και χρόνου ασφάλισης παιδιών, τον οποίο (πλασματικό χρόνο) είχε αναγνωρίσει στο τ.ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, σύμφωνα με τις ειρημένες διατάξεις (των άρθρων 10 του ν. 3863/2010, και 39 έως 40 του ν. 3996/2011), αίτημα που υιοθέτησε τελικώς το τ.ΕΤΑΤ, το οποίο, με την υπ΄ αριθμ. 1012/261ης Συν./4-4-2012 απόφασή του προχώρησε στην αναγνώριση των ανωτέρω χρόνων, αν και δεν είχε προηγηθεί η εξόφληση στο τ.ΙΚΑ-ΕΤΑΜ της σχετικής εισφοράς αναγνώρισης και παρά το γεγονός ότι ο συνολικός χρόνος αναγνωρίσεων υπερέβαινε τα πέντε έτη, 2. Εάν το τ.ΕΤΑΤ, ορθώς αναγνώρισε για θεμελίωση τον πλασματικό χρόνο κενού χρονικού διαστήματος, μετά την αποχώρηση του ανωτέρω από την Τράπεζα, παρά τα αντιθέτως οριζόμενα στα άρθρα 7 παρ. 6 και 15 παρ. 1 του καταστατικού του τ.ΤΕΑΠΕΤΕ, καθώς και εάν ο ανωτέρω είχε δικαίωμα λήψης της προσυνταξιοδοτικής παροχής, πριν την συμπλήρωση του 55ου έτους της ηλικίας του, με αναγνώριση χρόνου ασφάλισης μετά την αποχώρηση από την Υπηρεσία, 3. Εάν οφείλει το τ.ΕΤΑΤ νυν e-ΕΦΚΑ να καταβάλει επίδομα τέκνων, στον ανωτέρω, ο οποίος ήταν άγαμος γονέας που είχε αναγνωρίσει με δικαστική απόφαση δύο τέκνα, χωρίς ωστόσο να του έχει ανατεθεί η επιμέλειά τους, 4. Σε περίπτωση που ο ανωτέρω δεν είχε δικαίωμα να αναγνωρίσει για θεμελίωση προσυνταξιοδοτικής παροχής κενό χρόνο ασφάλισης μετά την αποχώρησή του από την Υπηρεσία, εάν υπάρχει, με βάση τα οριζόμενα στο άρθρο 137 του ν. 3655/2008 περί παραγραφής, η δυνατότητα επιστροφής των εισφορών αναγνώρισης ή τυγχάνουν εφαρμογής τα οριζόμενα στην με αριθμό 87/2014 γνωμοδότηση του ΝΣΚ, για προσαύξηση του χρόνου αυτού επί της προσυνταξιοδοτικής παροχής.(....)Δεν τυγχάνουν εφαρμογής στην περίπτωση του ασφαλισμένου του ερωτήματος οι διατάξεις του ν. 3863/2010, όπως αυτές συμπληρώθηκαν με τα άρθρα 39 και 40 του ν. 3996/2011, ούτε αμέσως, αλλ΄ ούτε και εμμέσως (δια του ρηθέντος άρθρου 22 παρ. 1ε του Καταστατικού του ΤΕΑΠΕΤΕ). Τούτο δε, διότι οι διατάξεις αυτές, εκτός του ότι αφορούν φορείς (είτε μόνο κύριας, είτε κύριας και επικουρικής ασφάλισης) που έχουν την μορφή νπδδ και είναι αρμοδιότητας του Υπουργείου τότε Απασχόλησης, και τέτοιος δεν ετύγχανε το ΤΕΑΠΕΤΕ, εφαρμόζονται από 1-1-2011 και εφεξής με βάση τις προσαυξημένες χρονικές ή ηλικιακές προϋποθέσεις του άρθρου 10 του ν. 3863/2010, δηλαδή προϋποθέτουν αλλαγή (δυσμενοποίηση) των προϋποθέσεων θεμελίωσης του συνταξιοδοτικού δικαιώματος των ασφαλισμένων, πράγμα που δεν ισχύει στην περίπτωση του ΤΕΑΠΕΤΕ, αφού οι εφαρμοστέες εν προκειμένω διατάξεις του Καταστατικού του παρέμειναν αμετάβλητες όλα αυτά τα χρόνια και εξακολούθησαν να ισχύουν και μετά τη σύσταση του ΕΤΑΤ (κατ΄ άρθρο 61 περ. β΄ του ν. 3371/2005 και 15 του ν. 3863/2010) (ομόφωνα). Η απάντηση αυτή προσήκει και για το θέμα της εξαγοράς πλασματικών ετών τέκνων, από συνταξιούχο, πριν την 1/1/2011 του τ. ΤΕΑΠΕΤΕ (κατά πλειοψηφία). Το τ.ΕΤΑΤ δεν αναγνώρισε ορθώς για θεμελίωση τον πλασματικό χρόνο κενού χρονικού διαστήματος, μετά την αποχώρηση του ανωτέρω από την Τράπεζα, καθώς και ότι ο ανωτέρω δεν είχε δικαίωμα λήψης της προσυνταξιοδοτικής παροχής, πριν την συμπλήρωση του 55ου έτους της ηλικίας του, με αναγνώριση χρόνου ασφάλισης μετά την αποχώρηση από την Υπηρεσία. Τούτο δε, διότι κάθε, αναγνωριζόμενος χρόνος μετά την αποχώρηση του υπαλλήλου από την Τράπεζα, δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη για τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού του αιτήματος, καθόσον, κρίσιμος, κατά τα άνω, χρόνος, κατά τον οποίο λαμβάνονται υπόψη τα ασφαλιστικά δεδομένα μιας συγκεκριμένης περίπτωσης, είναι ο χρόνος εξόδου του ασφαλισμένου, ήτοι αποχώρησής του από την Τράπεζα, αφού αυτός αποτελεί και την βάση ελέγχου των προϋποθέσεων θεμελίωσης του συνταξιοδοτικού του αιτήματος (ομόφωνα). Δεν οφείλει το τ.ΕΤΑΤ νυν e- ΕΦΚΑ να καταβάλει επίδομα τέκνων, στον ανωτέρω, ο οποίος ήταν άγαμος γονέας που είχε αναγνωρίσει με δικαστική απόφαση δύο τέκνα, χωρίς ωστόσο να του έχει ανατεθεί η επιμέλειά τους (ομόφωνα). Η δυνατότητα επιστροφής των εισφορών αναγνώρισης, με τις οποίες εξαγοράσθηκαν, χωρίς να προβλέπεται από την κείμενη κοινωνικοασφαλιστική νομοθεσία, πλασματικά έτη ασφάλισης, προϋποθέτει ανάκληση ως παράνομων των αποφάσεων του ΔΣ τ. ΕΤΑΤ αναγνώρισης πλασματικού χρόνου ασφάλισης, η οποία ανάκληση συνεπάγεται αναζήτηση των καταβληθεισών στον ενδιαφερόμενο προσυνταξιοδοτικών παροχών και στη συνέχεια, λόγω του ότι οι εισφορές αναγνώρισης θα έχουν καταστεί επιγενομένως αχρεώστητες και επιστρεπτέες στον καταβαλόντα, πρέπει να συμψηφιστούν με τις ανωτέρω καταλογισθείσες προσυνταξιοδοτικές παροχές σύμφωνα με τα άρθρα 103 και 104 ν. 4387/2016 (ομόφωνα). Παραπέμφθηκε στο ΣΤ΄ Τμήμα κατόπιν του υπ’ αριθμ. 1151/2021 Πρακτικού του ΝΣΚ. Το ερώτημα λόγω της σπουδαιότητας και πολυπλοκότητάς του παραπέμπεται στην Ολομέλεια του Σώματος (ομόφωνα).

ΔΑΝΕΙΑ Αίτηση Ανάκλησης της 62/2011 πράξης του Ζ΄ Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου(..)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις σκέψεις ΙΙ και ΙΙΙ, το Τμήμα κρίνει, ότι οι υπό στοιχεία α και β ουσιώδεις, κατά την κρίση του Κλιμακίου, νομικές πλημμέλειες της επίμαχης σύμβασης (μη έκδοση προηγούμενης γνωμοδότησης της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου για τη συνομολόγηση του δανείου, μη απεικόνιση κατά τη διαδικασία λήψης των σχετικών αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου της οικονομικής κατάστασης του Δήμου και της δυνατότητάς του να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του δανείου, σύμφωνα με όσα στο νόμο ορίζονται) δεν υφίστανται πλέον μετά την έκδοση της 265/9.5.2011 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου, αφού, αφενός μεν αυτή εκδόθηκε επί τη βάσει σχετικής θετικής γνωμοδότησης της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου, αφετέρου δε κάνει πλήρη αναφορά στις απαιτούμενες εκ του νόμου (άρθρο 264 του ν. 3852/2010 και 43093/30.7.2010 υπουργική απόφαση) οικονομικές προϋποθέσεις που ο Δήμος πρέπει να πληροί, προκειμένου να προχωρήσει στη συνομολόγηση του επίμαχου δανείου (ετήσιο κόστος τοκοχρεωλυσίων που δεν υπερβαίνει το 20% του συνόλου των τακτικών εσόδων, μέσος όρος χρεών κάτω του 60% του μέσου όρου εσόδων για τα τρία προηγούμενα έτη).(…). Ο προβαλλόμενος δε με την αίτηση ισχυρισμός, ότι η επίμαχη ρήτρα έκπτωσης έχει κριθεί καταχρηστική με την Ζ1-798/25.6.2008 απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης, μόνο στα πλαίσια των συμβάσεων στεγαστικών δανείων και ότι αποτελεί παγιωμένη τραπεζική πρακτική να επαναλαμβάνεται αυτή σε κάθε δανειακή σύμβαση, χωρίς ο δανειολήπτης -ο Δήμος εν προκειμένω- να δύναται να την διαπραγματευτεί, ενώ σε κάθε περίπτωση η ενδεχόμενη καταχρηστικότητα (ακυρότητα) του συγκεκριμένου όρου δεν καθιστά, σύμφωνα με τη νομολογία περί γενικών όρων συναλλαγών, άκυρη όλη τη δανειακή σύμβαση, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Τούτο δε, διότι πράγματι η Ζ1-798/25.6.2008 απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης (Β΄ 1353), που ορίζει ότι η δυνατότητα του πιστωτικού ιδρύματος να καταγγείλει τη σύμβαση και να επιδιώξει την είσπραξη του συνόλου της οφειλής στην περίπτωση καθυστέρησης πληρωμής οποιασδήποτε ετήσιας δόσης είναι μη νόμιμη, ως καταχρηστική, αφορά μόνο στις συμβάσεις στεγαστικών δανείων. Ανεξαρτήτως όμως αυτού, το δικαίωμα που επιφυλάσσει η επίμαχη ρήτρα στο Τ.Π.Δ. σύμφωνα με τα ανωτέρω, να καταγγείλει μονομερώς τη σύμβαση και να ζητεί το υπόλοιπο ανεξόφλητο ποσό του δανείου, και μάλιστα με τόκους υπερημερίας μέχρι την ολοσχερή εξόφλησή του, σε περίπτωση καθυστέρησης μίας και μόνο ετήσιας δόσης του δανείου ή κάθε είδους τόκων και εξόδων, σαφώς επιβάλλει στο Δήμο σημαντική, χωρίς εύλογο λόγο και κατά τρόπο αντικείμενο στην καλή πίστη, υπέρμετρη οικονομική επιβάρυνση, λαμβανομένης υπόψη και της μακροχρόνιας διάρκειας του δανείου (10 έτη) αλλά και των συνθηκών της παρούσας εθνικής και παγκόσμιας οικονομικής συγκυρίας. (..)Οι ως άνω δε νομικές πλημμέλειες, που τόσο το Κλιμάκιο, όσο και το Τμήμα κρίνουν ότι κωλύουν την υπογραφή της επίμαχης δανειακής σύμβασης, είναι ουσιώδεις, γιατί αφορούν σε παραβίαση ακόμα και αναγκαστικού δικαίου διατάξεων, που εφαρμόζονται στη συνομολόγηση δανείων είτε ειδικά από τους Δήμους είτε γενικά. Τέλος, το Τμήμα, κρίνει, ότι ο προβαλλόμενος με την αίτηση ισχυρισμός ότι η περίληψη στο σχέδιο της σύμβασης όλων των επίμαχων κριθέντων από το Κλιμάκιο ως μη νόμιμων όρων οφείλεται σε συγγνωστή πλάνη των αρμοδίων οργάνων του Δήμου, η οποία με τη σειρά της οφείλεται στο γεγονός ότι οι επίμαχοι όροι περιλαμβάνονται κατά παγία τραπεζική πρακτική στις περισσότερες δανειακές συμβάσεις, περιλαμβάνονταν δε και σε προηγούμενες συμβάσεις δανείων μεταξύ του Δήμου και του Τ.Π.Δ. και παρότι ελέγχθηκαν προσυμβατικώς από το Ζ΄ Κλιμάκιο του Ελεγκτικού Συνεδρίου δεν κρίθηκαν ως μη νόμιμοι, είναι αβάσιμος και πρέπει ν’ απορριφθεί. Τούτο,  διότι  το γεγονός ότι η  αναφορά συγκεκριμένων αόριστων ή καταχρηστικών όρων στο επίμαχο σχέδιο σύμβασης ήταν ενδεχομένως αποτέλεσμα παγίως τηρούμενης τραπεζικής πρακτικής δεν αναιρεί τη μη νομιμότητά τους ούτε τη δυνατότητα του Δήμου να ζητήσει την αναδιατύπωση ή την απάλειψή τους, ενώ οι 204/2009, 49/2010 και 144/2010 πράξεις του Ζ΄ Κλιμακίου, με τις οποίες κρίθηκε η νομιμότητα σχεδίων αντίστοιχων δανειακών συμβάσεων μεταξύ του Δήμου .....ς και του Τ.Π.Δ., αφενός αφορούν σε άλλα δάνεια και δεν αποτελούσαν κώλυμα για το Κλιμάκιο να κρίνει διαφορετικά στην προκειμένη περίπτωση, αφετέρου δε έκριναν ως αόριστο και απαλειπτέο τον όρο των αντίστοιχων σχεδίων, που προέβλεπε, όπως και στο επίμαχο σχέδιο σύμβασης, την υποχρέωση του Δήμου να καταβάλει «εξ ιδίων χρημάτων» στο Τ.Π.Δ. τις οφειλόμενες δόσεις του δανείου, στην περίπτωση που για οποιοδήποτε λόγο, κατά τη διάρκεια αποπληρωμής του, τα εκχωρηθέντα έσοδά του δεν επαρκούσαν για την εξυπηρέτησή του.  Απορρίπτει την αίτηση. 

ΔΕΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣ/ΤΜ.Μ.Ε.Σ/3207/2011