Ανώτατο όριο επιτρεπόμενων ημερών κίνησης εκτός έδρας των αιρετών, μετακλητών υπαλλήλων και δικηγόρων υπηρετούντων στο Δήμο Κορδελιού Ευόσμου Νομού Θεσσαλονίκης για το έτος 2022.

Ανώτατο όριο επιτρεπόμενων ημερών κίνησης εκτός έδρας αιρετών, μετακλητών καθώς και υπαλλήλων υπηρετούντων στις υπηρεσίες του Δήμου Κασσάνδρας Νομού Χαλκιδικής για το έτος 2023.

Ανώτατο όριο επιτρεπόμενων ημερών κίνησης εκτός έδρας των αιρετών, μετακλητών υπαλλήλων και δικηγόρων υπηρετούντων στο Δήμο Κορδελιού - Ευόσμου Νομού Θεσσαλονίκης για το έτος 2023

Επέκταση του μέτρου της υποβολής τηλεφωνικών αιτήσεων στις περιπτώσεις πιστοποιητικού οικογενειακής κατάστασης για μεταδημότευση, βεβαιώσεων που εκδίδονται από τις Διευθύνσεις Γεωργίας των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων, καθώς και βεβαιώσεων που εκδίδονται από το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδας για χρήση από τα μέλη του.

Ανώτατο όριο επιτρεπόμενων ημερών κίνησης εκτός έδρας αιρετών και τρίτων, καθώς και υπαλλήλων και μετακλητών υπηρετούντων στο Δήμο Δέλτα Νομού Θεσσαλονίκης για το έτος 2023.

Καθορισμός ανώτατου επιτρεπόμενου κατ’ έτος ορίου ημερών κίνησης εκτός έδρας, αιρετών, μετακλητών και πάσης φύσεως υπηρετούντων υπαλλήλων στην Περιφέρεια Πελοποννήσου και στο Ν.Π.Δ.Δ. «Αρδευτικός Οργανισμός Στυμφαλίας Ασωπού Κορινθίας (Α.Ο.Σ.Α.Κ.)» εποπτευόμενο από την Περιφέρεια Πελοποννήσου, για το έτος 2021 και εφεξής.

Μετακίνηση εκτός έδρας.Ηκαταβολή της αποζημίωσης, που χορηγείται για την κάλυψη των εκτάκτων εξόδων στα οποία υποβάλλονται οι υπάλληλοι κατά τις μετακινήσεις τους εκτός έδρας και το γεγονός ότι ο ανωτέρω μετακινήθηκε με υπηρεσιακό όχημα, χωρίς από τις προπαρατεθείσες διατάξεις να προβλέπεται η δυνατότητα χρήσης υπηρεσιακού οχήματος από δημοτικούς υπαλλήλους, για τις εκτός έδρας μετακινήσεις τους, δεδομένου ότι τα εν λόγω οχήματα δεν επιτρέπεται να κινούνται εκτός των ορίων της διοικητικής περιφέρειας του δήμου, δεν ασκεί έννομη επιρροή στη νομιμότητα της καταβολής της επίμαχης ημερήσιας αποζημίωσης

Επειδή, με τις διατάξεις του άρθρου 3 παράγραφος 5,6 και 8 του ν. 2346/1995 ¨Δαπάνες κίνησης των μετακινούμενων προσώπων με εντολή του Δημοσίου εντός και εκτός επικράτειας για εκτέλεση υπηρεσίας και άλλες διατάξεις¨( Φ.Ε.Κ. 220 Α),που, κατά τη διάταξη της παραγράφου 2 του άρθρου 12 του ίδιου Νόμου, εφαρμόζονται ανάλογα και για τις μετακινήσεις των υπαλλήλων των Ν.Π.Δ.Δ. των Ο.Τ.Α. και των νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων, ορίζεται, μεταξύ άλλων, ότι στα οδοιπορικά έξοδα των μετακινούμενων εκτός έδρας υπαλλήλων για εκτέλεση υπηρεσίας περιλαμβάνεται και η δαπάνη χιλιομετρικής αποζημίωσης, όταν επιτρέπεται για τις μετακινήσεις τους αυτές η χρήση ιδιωτικής χρήσεως αυτοκινήτου, ότι η χιλιομετρική αποζημίωση για τις μετακινήσεις αυτές καθορίζεται με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Μεταφορών και Επικοινωνιών, ότι οι υπάλληλοι επιτρέπεται να χρησιμοποιούν μόνο το δικό τους επιβατικό αυτοκίνητο ή μέλους της οικογενείας τους, ύστερα από έγκριση του αρμόδιου υπουργού ή των αναφερόμενων στις διατάξεις της παρ.5 του άρθρου 2 του νόμου τούτου προσώπων, για τις μετακινήσεις τους εκτός έδρας και μέσα στα όρια του νομού, στον οποίον υπηρετούν, ανεξάρτητα αν οι περιοχές στις οποίες κινούνται εξυπηρετούνται από συγκοινωνιακά μέσα και ότι κατά τις εν λόγω μετακινήσεις τους θα πρέπει, ανεξαρτήτως νομοθετικής πρόβλεψης, για οικονομία χρόνου και εξόδων, να ακολουθούν την πιο σύντομη οδό (τέτοια πρόβλεψη υπήρχε στο άρθρο 7 παρ.4 του ν.δ. 65/73- βλ. και σχετ. πρ. Ι Τμ. Ελ. Συν. 302/93, 633/92, 301/85, Πρακτ. Ι Τμ. 31ης /10-10-95 Συν. θέμα Γ΄κ.α.).

Από το συνδυασμό των προπαρατιθέμενων διατάξεων(2685/1999) συνάγεται ότι οι μετακινούμενοι εκτός έδρας δημόσιοι υπάλληλοι ή λειτουργοί για εκτέλεση υπηρεσίας με εντολή του Δημοσίου, των Ο.Τ.Α. και των λοιπών Ν.Π.Δ.Δ., δικαιούνται «έξοδα διανυκτέρευσης» προς κάλυψη της σχετικής δαπάνης καθώς και «ημερήσια αποζημίωση», για την κάλυψη των «εκτάκτων εξόδων», στα οποία αυτοί υποβάλλονται «λόγω της μετακίνησης και παραμονής τους εκτός έδρας» (άρθρο 9 παρ. 1). Η αποζημίωση αυτή για εκείνους που μετακινούνται και διανυκτερεύουν εκτός έδρας «με τις προϋποθέσεις του άρθρου 8» ανέρχεται σε 10.000 δραχμές, περιοριζόμενη στο 1/3 για την ημέρα της επιστροφής τους στην έδρα «μετά από διανυκτέρευση» κ.λπ.. Ορίζοντας περαιτέρω ο νόμος, στην παρ. 2 του άρθρου 9, ότι η «ημερήσια αποζημίωση» καταβάλλεται ολόκληρη «όταν οι μετακινούμενοι διανυκτερεύουν σύμφωνα με τις προϋποθέσεις του άρθρου 8», συνδέει την καταβολή της ημερήσιας αποζημίωσης με το πραγματικό γεγονός της διανυκτέρευσης εκτός έδρας, ήτοι με τη συνδρομή των οριζόμενων στην παράγραφο 2 του άρθρου 8 προϋποθέσεων (μετακίνηση σε απόσταση μεγαλύτερη των 120 χιλιομέτρων κ.λπ.), γεγονός που συνεπάγεται, κατ’ αρχήν, για το μετακινούμενο «έκτακτα έξοδα» διατροφής κ.λπ., στην αποκατάσταση των οποίων η αποζημίωση αυτή αποβλέπει και όχι με το πραγματικό γεγονός της παροχής ανταλλάγματος για τη διανυκτέρευση, το οποίο, όταν πράγματι καταβάλλεται, αποτελεί αυτοτελή δαπάνη που αποδίδεται επίσης στο μετακινούμενο, σύμφωνα με τη διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 8 (σε συνδυασμό προς αυτές του άρθρ. 1 παρ. 2) του ν. 2685/1999 και όχι προϋπόθεση της διανυκτέρευσης κατά το ίδιο άρθρο. Συνεπώς, για την καταβολή της «ημερήσιας αποζημίωσης» στους μετακινούμενους εκτός έδρας, αρκεί διανυκτέρευση νόμιμη, δηλαδή με τις προϋποθέσεις του άρθρου 8 παρ. 2 του ν. 2685/1999, στον τόπο της μετακίνησης, χωρίς να απαιτείται και η καταβολή αντιτίμου για τη διανυκτέρευση αυτή και ανεξαρτήτως διανυκτέρευσης σε ξενοδοχείο, πανσιόν, ιδιόκτητο ή φιλικό σπίτι κ.λπ., αφού το γεγονός ότι ο μετακινούμενος δεν υποβάλλεται σε έξοδα διανυκτέρευσης δεν σημαίνει ότι δεν υποβάλλεται και στα «έκτακτα έξοδα» διαβίωσης εκτός της έδρας του, που αποτελεί το νόμιμο λόγο παροχής της ημερήσιας αποζημίωσης (βλ. Ελ. Συν. Ολομ. Πρακτικά της 29ης Γεν.Συν./ 14.11.2001). Επίσης, δεδομένου ότι η τυχόν παροχή διατροφής, η οποία προσφέρεται σε περίπτωση διανυκτέρευσης του υπαλλήλου σε ξενοδοχείο κ.λπ. και λόγω αυτής συνδέεται με τη διαμονή του υπαλλήλου σε αυτό, καθίσταται σαφές ότι όταν υπάλληλος επιλέξει να μη διανυκτερεύσει σε ξενοδοχείο κ.λπ., δεν έχει τη δυνατότητα να λαμβάνει πρωινό, γεύμα ή δείπνο στο ξενοδοχείο, αφού δεν διαμένει σε αυτό και άρα οι δαπάνες διατροφή του δεν καλύπτονται από το Δημόσιο. Κατά την έννοια δε του άρθρου 7 παρ. 4 του ίδιου νόμου οι υπάλληλοι που μετακινούνται εκτός έδρας με εντολή του Δημοσίου και των ν.π.δ.δ. για συμμετοχή σε συνέδρια, σεμινάρια κ.λπ., δικαιούνται δαπάνη χρήσης επιβατικού αυτοκινήτου δημόσιας χρήσης (ταξί), μόνο στην περίπτωση που δεν υπάρχει συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση προς τον τόπο, όπου διεξάγεται το σεμινάριο.

Από το συνδυασμό των  του ν.δ. 2396/1953, της 129/2534/20.1.2010 κοινής απόφασης των Υπουργών Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και Οικονομικών και της παρ. 4 του άρθρου 19 του ν. 2503/1997 συνάγεται ότι τα υπηρεσιακά αυτοκίνητα των Δήμων αφενός μεν δεν επιτρέπεται να κινούνται εκτός των ορίων της περιφέρειας, στην οποία ασκούνται οι αρμοδιότητες του οικείου Δήμου, αφετέρου δε πρέπει να οδηγούνται μόνο από τον υπεύθυνο οδηγό, άλλως για την κατ’ εξαίρεση οδήγησή τους από άλλους υπαλλήλους πρέπει να παρέχεται η προβλεπόμενη από την παρ. 4 του άρθρου 19 του ν. 2503/1997 έγκριση. Σε περίπτωση ωστόσο, που υπάλληλος με εντολή του Δήμου μετακινείται εκτός έδρας για εκτέλεση υπηρεσίας, που ανάγεται στα καθήκοντά του, όπως αυτά προσδιορίζονται στο πλαίσιο των ανατιθεμένων σ’ αυτόν αρμοδιοτήτων, δικαιούται ημερήσιας αποζημίωσης, παρά το γεγονός ότι μετακινήθηκε με μη νόμιμο μεταφορικό μέσο (υπηρεσιακό αυτοκίνητο) με εντολή της Υπηρεσίας, εφόσον αυτό δεν ασκεί επιρροή στη νομιμότητα της εν λόγω δαπάνης, δεδομένου ότι ο σκοπός της χορήγησης της ημερήσιας αποζημίωσης σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 9 του ν. 2685/1999 στους υπαλλήλους που μετακινούνται εκτός έδρας, είναι η κάλυψη των έκτακτων εξόδων στα οποία υποβάλλονται λόγω του πραγματικού γεγονότος της μετακίνησης και παραμονής τους εκτός έδρας (βλ. ΕΣ Πράξη Ι Τμ. 171/2007, Πράξη Κλιμ.Προλ.Ελ.Δαπαν.Ι Τμ. 110/2013).