Δυνατότητα επανόδου στην υπηρεσία παραιτηθείσας υπαλλήλου, η οποία υπέβαλε σχετικό αίτημα, ισχυριζόμενη ότι η παραίτησή της ήταν προϊόν πλάνης ως προς τη δυνατότητα επανόδου της στην υπηρεσία, αλλά και νοητικής σύγχυσης, η οποία περιόριζε ουσιαστικά τη βούλησή της.(...)Δεν είναι δυνατή η επάνοδος στην υπηρεσία της εν λόγω υπαλλήλου, με επίκληση του ότι η παραίτησή της ήταν προϊόν πλάνης ως προς τη δυνατότητα επανόδου της στην υπηρεσία, αλλά και νοητικής σύγχυσής της κατά το χρόνο υποβολής της παραίτησης, λόγω ισχαιμικού εγκεφαλικού επεισοδίου, το οποίο είχε υποστεί (ομόφ.).

Δυνατότητα εφαρμογής της διάταξης του άρθρου 4 παρ.10α του ν. 4151/2013 στην περίπτωση παραιτηθέντος υπαλλήλου, ο οποίος υπέβαλε σχετικό αίτημα, ισχυριζόμενος ότι η παραίτησή του ήταν προϊόν πλάνης.(....)Η διάταξη του άρθρου 4 παρ.10α του ν. 4151/2013 στερείται πεδίου εφαρμογής στην περίπτωση του εν λόγω τέως υπαλλήλου Καταστήματος Κράτησης (ομόφωνα).

Υποβολή παραίτησης υπαλλήλου του ΥΠ.ΠΟ.Α. – Εκπαιδευτική άδεια – Χρόνος υποχρεωτικής υπηρεσίας – Λόγοι υγείας – Ποσοστό αναπηρίας 80% – Διαδικασία άρθρου 153 του Υ.Κ.Εάν η υπάλληλος υποβάλλει παραίτηση, πριν λήξει ο χρόνος της υποχρεωτικής της εργασίας μετά το τέλος της υπηρεσιακής εκπαίδευσης, η Υπηρεσία θα πρέπει να αποδεχθεί την παραίτησή της, καθόσον η υπάλληλος δεν υπόκειται σε αναγκαστική ή υποχρεωτική εργασία. Στην περίπτωση όμως αυτή η υπάλληλος θα υποστεί τις συνέπειες της παρ.7 του άρθρου 58 του Υ.Κ. Σε κάθε, όμως, περίπτωση η Υπηρεσία, στην οποία υπηρετεί η υπάλληλος, και η οποία γνωρίζει το σοβαρότατο πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει η υπάλληλός της, οφείλει να κινήσει την διαδικασία του άρθρου 153 του Υ.Κ. και να την παραπέμψει στην έχουσα αποκλειστική αρμοδιότητα υγειονομική επιτροπή. Εφόσον ολοκληρωθεί η διαδικασία του άρθρου 153 του Υ.Κ. η λύση της υπαλληλικής σχέσεως θα επέλθει χωρίς η υπάλληλος να βαρύνεται με τις κυρώσεις της παρ.7 του άρθρου 58 του Υ.Κ. (πλειοψ.)

α) Χρόνος επανόδου στην υπηρεσία προφυλακισθέντος και ευρισκόμενου σε καθεστώς αυτοδίκαιης αργίας υπαλλήλου του Ηλεκτρονικού Εθνικού Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (e-ΕΦΚΑ), κατά του οποίου εκδόθηκε καταδικαστική απόφαση σε ποινή φυλάκισης με αναστολή και β) Υποχρέωση ή μη της Υπηρεσίας προς καταβολή στον ανωτέρω υπάλληλο του μέρους των αποδοχών του, που παρακρατήθηκαν κατά το χρονικό διάστημα που αυτός τελούσε σε καθεστώς αυτοδίκαιης αργίας.(...)1.α) Η αποφυλάκιση του προφυλακισθέντος υπαλλήλου, εξαιτίας του ότι η εκδοθείσα εις βάρος του οριστική ποινική απόφαση όρισε ότι τυχόν ασκηθησόμενη κατ’ αυτής έφεση θα έχει ανασταλτικό χαρακτήρα, δεν συνεπάγεται ότι εξέλιπε ο λόγος για τον οποίο αυτός τέθηκε σε αυτοδίκαιη αργία. Η εκδοθείσα από τον Διοικητή του Ηλεκτρονικού Εθνικού Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (e-ΕΦΚΑ) διαπιστωτική πράξη περί αυτοδίκαιης επανόδου του υπαλλήλου στην υπηρεσία δεν έχει νόμιμο έρεισμα και συντρέχει λόγος ανάκλησής της, η οποία ανάκληση θα έχει αναδρομική ισχύ. Στην περίπτωση αυτή, ο χρόνος μετά την ημερομηνία έκδοσης του αποφυλακιστηρίου του υπαλλήλου αποτελεί χρόνο κατά τον οποίο συνεχίζει να βρίσκεται σε καθεστώς αυτοδίκαιης αργίας (κατά πλειοψηφία). β) Εάν δεν ανακληθεί η διαπιστωτική πράξη του Διοικητή του e-ΕΦΚΑ περί επανόδου του προφυλακισθέντος υπαλλήλου στην υπηρεσία μετά την αποφυλάκισή του, ως ημερομηνία επανόδου του υπαλλήλου στα καθήκοντά του λογίζεται η επομένη της αποφυλάκισής του (ομόφωνα). 2.α) Εάν λάβει χώρα ανάκληση της διαπιστωτικής πράξης του Διοικητή του e-ΕΦΚΑ περί επανόδου του προφυλακισθέντος υπαλλήλου στην υπηρεσία, αυτός θα περιέλθει αναδρομικά σε καθεστώς αυτοδίκαιης αργίας. Στην περίπτωση αυτή, η Υπηρεσία δεν οφείλει να του καταβάλει τις αποδοχές που παρακρατήθηκαν κατά το χρονικό διάστημα μετά την αποφυλάκιση (ομόφωνα). β) Εάν δε λάβει χώρα η ανωτέρω ανάκληση, γίνεται δεκτό ότι με την έκδοση και την κοινοποίηση στον εν λόγω υπάλληλο της ως άνω διαπιστωτικής πράξης, καθώς και της απόφασης του e-ΕΦΚΑ περί εκτέλεσης της επιβληθείσας σε αυτόν πειθαρχικής ποινής από το Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο, λογίζεται ότι τούτος είχε επανέλθει στην υπηρεσία και στα καθήκοντά του από την αποφυλάκισή του μέχρι και την έναρξη εκτέλεσης της επιβληθείσας σε αυτόν πειθαρχικής ποινής, χρονικό διάστημα για το οποίο η Υπηρεσία θα πρέπει αυτεπαγγέλτως και χωρίς να απαιτείται σχετική αίτηση του υπαλλήλου να επιστρέψει σε εκείνον το ήμισυ των αποδοχών του, το οποίο είχε παρακρατηθεί (ομόφωνα).

Αίτημα παραιτηθέντος υπαλλήλου, για επάνοδό του στην υπηρεσία, με επίκληση πλάνης περί τα πράγματα, κατόπιν της οποίας οδηγήθηκε σε παραίτηση – Η πλάνη συνίσταται στο χρόνο έναρξης καταβολής του τμήματος της συντάξεώς του, που αναλογεί σε συμμετέχοντα οργανισμό. Είναι δυνατή η επάνοδος στην υπηρεσία του τέως υπαλλήλου Χ.Κ., λόγω πλάνης του, ως προς το χρόνο έναρξης καταβολής του τμήματος της συντάξεώς του, που αναλογεί σε συμμετέχοντα οργανισμό, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 4 παρ.10 του ν. 4151/2013 (ομόφ.).

Δυνατότητα ανακλήσεως υποβληθείσης παραιτήσεως υπαλλήλου, μετά την αποδοχή της, εφόσον οφείλεται σε πλάνη ως προς τη δυνατότητα συνταξιοδοτήσεώς του.

Πρέπει να κινηθεί η διαδικασία επανόδου στην υπηρεσία του τέως υπαλλήλου Α.Τ., ο οποίος είχε παραιτηθεί λόγω πλάνης ως προς τη δυνατότητα συνταξιοδοτήσεώς του, την οποία (πλάνη) επικαλέστηκε με την αίτησή του περί ανακλήσεως της παραιτήσεως. (πλειοψ.)

Αν πρέπει να ανακληθεί ως παρανόμως εκδοθείσα η άδεια χωρίς αποδοχές ανατροφής τέκνου υπαλλήλου της Κεντρικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Υγείας, σύμφωνα με τα άρθρα 51 παρ.2 και 53 παρ.1 του ν.3528/2007(Υ.Κ.) όπως ισχύουν, σε περίπτωση θετικής δε απάντησης, ποιο δύναται να είναι το εύλογο χρονικό διάστημα επιστροφής της στην υπηρεσία, λόγω της μόνιμης κατοικίας της στο εξωτερικό(...)Η Διοίκηση δύναται να προβεί αιτιολογημένα στην ανάκληση της παράνομης διοικητικής πράξης χορήγησης άδειας χωρίς αποδοχές για την ανατροφή τέκνου σε υπάλληλο για λόγους νομιμότητας και δημοσίου συμφέροντος, οι οποίοι και συντρέχουν στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ο εύλογος χρόνος για την εκτέλεση της πράξης ανάκλησης της ως άνω πράξης και επανόδου στα καθήκοντά της ανήκει στην αρμοδιότητα της Διοίκησης, η οποία οφείλει να συνεκτιμήσει όλα τα πραγματικά δεδομένα της υπόθεσης σχετικά με το ανεκτό διάστημα ολοκλήρωσης της μετεγκατάστασής της στην ημεδαπή (ομόφωνα).

Με τα δεδομένα αυτά και ενόψει όσων έγιναν δεκτά στην υπό ΙΙ.Β νομική σκέψη, το Κλιμάκιο κρίνει ότι η δήλωση παραίτησης του δικαιούχου του ελεγχόμενου χρηματικού εντάλματος από την Υπηρεσία υποβλήθηκε υπό συνθήκες κατά τις οποίες ο ανωτέρω βρισκόταν σε ψυχική – διανοητική διαταραχή που περιόριζε αποφασιστικά τη λειτουργία της βούλησής του, όπως προκύπτει από τα από 2.5.2017, 20.6.2017 και 9.3.2018 πιστοποιητικά εξέτασης του Διευθυντή Ψυχιατρικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου ….., τα οποία εκτιμήθηκαν σχετικώς από τα αρμόδια όργανα της Περιφέρειας ....... Στα ως άνω, εκδοθέντα από ιατρό δημόσιου νοσηλευτικού ιδρύματος, πιστοποιητικά εκτίθενται λεπτομερώς τα συμπτώματα του εξετασθέντος και η διαγνωσθείσα ασθένειά του, η ειδική φαρμακευτική αγωγή που του χορηγήθηκε, η σύσταση τακτικής ανά δίμηνο παρακολούθησης της κατάστασής του, καθώς και η εκτίμηση ότι κατά τον κρίσιμο εν προκειμένω χρόνο υποβολής της παραίτησης (Ιούλιο – Αύγουστο 2016) τελούσε σε κατάσταση διανοητικής διαταραχής και σύγχυσης, η οποία περιόριζε καθοριστικά την λειτουργία της βούλησής του. Βάσει του προεκτεθέντος περιεχομένου των πιστοποιητικών, η εκτίμηση αυτή του θεράποντος ιατρού παρίσταται επαρκώς αιτιολογημένη, δοθέντος ότι το διαρρεύσαν από την υποβολή της δεύτερης αίτησης παραίτησης (2.8.2016) μέχρι την πρώτη ιατρική εξέταση (27.4.2017) χρονικό διάστημα είναι σύντομο (10 μήνες), λαμβανομένης υπόψη της μακρόχρονης διάρκειας της διαγνωσθείσας πάθησης και της ιδιαίτερης φύσης της, η οποία καθιστά δυσχερή την απόδειξη της συνδρομής της με την παράθεση πραγματικών περιστατικών. Συνεπώς, η υπ’ αυτές τις συνθήκες υποβληθείσα δήλωση παραίτησης είναι, κατ’ άρθρο 131 του Αστικού Κώδικα, άκυρη, ομοίως δε και η αποδεχθείσα αυτήν 137321/30.8.2016 απόφαση της Περιφερειάρχη ......, με την οποία διαπιστώθηκε η λύση του υπαλληλικού δεσμού και η οποία νομίμως ανακλήθηκε για τον λόγο αυτό (ασχέτως της συνδρομής ή μη του «όλως επικουρικά» προβληθέντος δευτέρου λόγου ανάκλησης), εντός ευλόγου χρόνου, με την νεότερη 86190/25.5.2018 απόφαση, παρά τα αντιθέτως προβαλλόμενα από τη διαφωνούσα Επίτροπο.

Αχρεωστήτως καταβληθείσες αποδοχές:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις προηγούμενες νομικές σκέψεις (βλ. σκ. IV), το Δικαστήριο κρίνει ότι, εφόσον η αυτοδίκαιη έκπτωση του εκκαλούντος από την υπηρεσία επήλθε από την ημερομηνία δημοσίευσης, στις 7.7.2008, της 1764/2008 απόφασης του Αρείου Πάγου, με την οποία κατέστη αμετάκλητη η ποινική του καταδίκη για την τέλεση εγκλήματος στρεφόμενου κατά της γενετήσιας ελευθερίας, ο ένδικος καταλογισμός, κατά το μέρος που αφορά στα ποσά που εισέπραξε ο εκκαλών ως αποδοχές κατά το χρονικό διάστημα από 7.7.2008 έως 30.9.2011, παρίσταται νόμιμος, αφού κατά τον χρόνο αυτό είχε επέλθει η λύση της υπαλληλικής του σχέσης και δεν είχε πλέον νόμιμη αξίωση για καταβολή μισθούΕπομένως, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος ο προβαλλόμενος με την έφεση ισχυρισμός ότι υφίστατο ενεργή σχέση εργασίας μεταξύ του εκκαλούντος και του Δημοσίου και, ως εκ τούτου, είχε αξίωση καταβολής μισθού για την προσφερόμενη εργασία του. Συναφώς, απορριπτέος ως αβάσιμος είναι ο ισχυρισμός ότι ο ένδικος καταλογισμός αντιβαίνει στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α. για την προστασία της ιδιοκτησίας και στο άρθρο 4 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη (ν. 1426/1984) περί του δικαιώματος σε δίκαιη αμοιβή, καθόσον ο ένδικος καταλογισμός αποτελεί άμεση συνέπεια των προαναφερόμενων διατάξεων περί αυτοδίκαιης έκπτωσης, που απορρέουν από την αρχή της αξιοκρατίας, η δε αναζήτηση των αποδοχών, που καταβλήθηκαν σε αυτοδικαίως εκπεσόντα υπάλληλο, ο οποίος συνέχισε να παρέχει τις υπηρεσίες του μετά την αμετάκλητη καταδίκη του, υπηρετεί θεμιτό σκοπό δημοσίου συμφέροντος, δηλαδή την αφαίρεση από τον υπάλληλο κάθε κινήτρου για την απόκρυψη από την υπηρεσία της σε βάρος του καταδίκης.(..)Κατ’ ακολουθίαν, η ένδικη έφεση πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή, να μεταρρυθμιστεί η προσβαλλόμενη απόφαση με μείωση του καταλογισθέντος ποσού στο ύψος των 65.333,85 ευρώ (78.664,77 - 13.330,92), να αποδοθεί στον εκκαλούντα ανάλογο της μειώσεως μέρος του παραβόλου που καταβλήθηκε για την άσκηση της έφεσής του, ύψους 133,31 ευρώ (άρθρο 73 παρ. 4 εδ. β΄ του κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του ν. 4129/2013 «Κώδικα Νόμων για το Ελεγκτικό Συνέδριο», Α΄ 52) και το υπόλοιπο ύψους 653,34 ευρώ να καταπέσει υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου και να συμψηφισθούν μεταξύ των διαδίκων, λόγω μερικής νίκης και μερικής ήττας αυτών, τα δικαστικά έξοδα, σύμφωνα με την αναλόγως εφαρμοστέα διάταξη του άρθρου 275 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.