Καταβολή αναδρομικών αποδοχών:..Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν, το Κλιμάκιο κρίνει ότι μη νομίμως η 03/2405/4.7.2018 απόφαση του Περιφερειάρχη … προήγαγε τον φερόμενο ως δικαιούχο του ελεγχόμενου χρηματικού εντάλματος στον βαθμό του Διευθυντή Ιατρών Δημόσιας Υγείας Ε.Σ.Υ., αναδρομικώς από 13.4.2016, οπότε και συμπλήρωσε τον κατ’ άρθρο 6 παρ. 7 του ν. 2519/1997 απαιτούμενο χρόνο επταετούς υπηρεσίας στον βαθμό Α΄. Και τούτο διότι η ως άνω απόφαση, ως ατομική διοικητική πράξη, παράγει τα έννομα αποτελέσματά της μόνον για το μετά την έκδοσή της χρονικό διάστημα και όχι αναδρομικώς, αφού δεν συντρέχει οποιαδήποτε από τις προεκτεθείσες εξαιρέσεις αναγνώρισης αναδρομικότητας. Με το έγγραφο επανυποβολής και το συνημμένο σε αυτό υπόμνημα του φερομένου ως δικαιούχου προβάλλεται ότι το πρακτικό του Συμβουλίου Επιλογής Ιατρών Δημόσιας Υγείας και η επακολουθούσα απόφαση του Περιφερειάρχη δεν έχουν συστατικό χαρακτήρα αλλ’ είναι απλώς διαπιστωτικές της πλήρωσης των προϋποθέσεων προαγωγής και, για το λόγο αυτό, η τελευταία ανατρέχει στον χρόνο πλήρωσης αυτών. Ο ισχυρισμός αυτός, ωστόσο, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος καθόσον, όπως ορθώς επισημαίνεται στην έκθεση διαφωνίας, το Συμβούλιο Επιλογής δεν διαπιστώνει απλώς την πλήρωση των προϋποθέσεων αλλά κρίνει αιτιολογημένα τον εκάστοτε υποψήφιο ως κατάλληλο ή μη προς προαγωγή, και, συνεπώς, η ακολούθως εκδιδόμενη από τον οικείο Περιφερειάρχη απόφαση, με την οποία επικυρώνεται το σχετικό πρακτικό του Συμβουλίου και απονέμεται στον κριθέντα ο αντίστοιχος βαθμός, ισχύει από το χρόνο έκδοσής της.

Δημοσίευση κανονιστικής απόφασης:...Επειδή, εν προκειμένω, όπως προκύπτει από την αναιρεσιβαλλομένη, ο αναιρεσείων, μόνιμος ιατρός του Ε.Σ.Υ. που υπηρετεί στο αναιρεσίβλητο νοσοκομείο, άσκησε την από 30.12.1996 αγωγή, με την οποία ζήτησε να υποχρεωθεί αυτό να του καταβάλει ποσό 2.653.800 δραχμών ως διαφορά μεταξύ της υπερωριακής αποζημιώσεως που του καταβλήθηκε για τις εφημερίες που πραγματοποίησε κατά το από 1.1.1994 έως 30.6.1995 χρονικό διάστημα και η οποία υπολογίσθηκε με βάση ωρομίσθιο ίσο προς το 1/100 του μηνιαίου βασικού μισθού του και εκείνης που προκύπτει με βάση ωρομίσθιο ίσο προς το 1/65 αυτού που ορίσθηκε για τους λοιπούς δημοσίους υπαλλήλους με την 2039921/3479/0022/14.6.1991 απόφαση του Υπουργού Οικονομικών. Η αγωγή αυτή έγινε εν μέρει δεκτή με την 163/1997 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου ..., με την οποία επιδικάσθηκε στον αναιρεσείοντα, ύστερα από ορθό υπολογισμό, ποσό 2.651.610 δραχμών για την ανωτέρω αιτία. Κατά της εν λόγω αποφάσεως άσκησε έφεση το αναιρεσίβλητο νοσοκομείο, η οποία έγινε δεκτή με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση. Το Διοικητικό Εφετείο έκρινε ειδικότερα ότι η ως άνω υπουργική απόφαση δεν δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ούτε τηρήθηκε γι’ αυτήν η τυπική διαδικασία του ειδικού τρόπου δημοσιότητας του άρθρου 3 παρ. 3 του ν. 301/1976, δεδομένου ότι κοινοποιήθηκε μεν στο σύνολο των ενδιαφερομένων υπηρεσιών, χωρίς όμως να γίνει και τοιχοκόλλησή της σε εμφανές μέρος του κεντρικού καταστήματος των υπηρεσιών αυτών. Με τα δεδομένα αυτά, έκρινε η αναιρεσιβαλλομένη, εξετάζοντας αυτεπαγγέλτως λόγο που αφορά στο κύρος του εφαρμοστέου κανόνα δικαίου, ότι η 2039921/3479/ 0022/14.6.1991 κανονιστική απόφαση του Υπουργού Οικονομικών δεν απέκτησε νόμιμη υπόσταση, και επομένως δεν μπορεί να αποτελέσει νόμιμη βάση για την ικανοποίηση του αιτήματος του αναιρεσείοντος, και με την αιτιολογία αυτή έκανε δεκτή την έφεση του αναιρεσιβλήτου, εξαφάνισε την 163/1997 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου .... και απέρριψε την αγωγή του αναιρεσείοντος. Η κρίση αυτή είναι ορθή και νόμιμη σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις προηγούμενες σκέψεις (ΣτΕ 307/2003 7μ., 1485/2003), και πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο λόγος αναιρέσεως κατά τον οποίο η ως άνω κανονιστική απόφαση έχει τεθεί σε ισχύ de facto και εφαρμόζεται, παράγοντας όλες τις έννομες συνέπειές της, ανεξάρτητα από τη θεωρητική ταξινόμησή της στις ανυπόστατες πράξεις. Εξάλλου, εφόσον η αναιρεσιβαλλομένη βεβαιώνει ότι η ως άνω υπουργική απόφαση δεν δημοσιεύθηκε νομίμως, η κρίση αυτή δεν χρειαζόταν ειδικότερη αιτιολογία, ενόψει μάλιστα του ότι ο αναιρεσείων δεν ισχυρίζεται ότι είχε προβάλει ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου κάποιον ειδικότερο ουσιώδη ισχυρισμό, ο οποίος δεν απαντήθηκε από το Δικαστήριο, πρέπει δε να απορριφθούν οι περί του αντιθέτου λόγοι αναιρέσεως.Επειδή, μη προβαλλομένου ετέρου λόγου αναιρέσεως, πρέπει να απορριφθεί η κρινομένη αίτηση στο σύνολό της. Επειδή, το Δικαστήριο, εκτιμώντας τις περιστάσεις, απαλλάσσει, σύμφωνα με το άρθρο 39 παρ. 1 του π.δ/τος 18/1989 (Α΄ 8), τον αναιρεσείοντα από τη δικαστική δαπάνη.

ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΙ:Επειδή, κατά της προμνησθείσης 684/2017 αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Τριπόλεως η εφεσίβλητη, και ήδη αναιρεσείουσα, Εταιρεία άσκησε την κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως, με την οποία πλήττει το σύνολο των κρίσεών της, μεταξύ των οποίων και η προεκτεθείσα κρίση. Ειδικότερα, προβάλλεται ότι κατά την έννοια της διατάξεως της Κ.Υ.Α. 3422.27Η/07/03/27.1.2003, κατ’ εφαρμογήν της οποίας εκδόθηκε η επίδικη καταλογιστική πράξη, δεν διευρύνθηκαν κατ’ είδος τα οχήματα επί των οποίων, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1 παρ. 1 του Ν.Δ. 44/1973, επιβάλλεται το ένδικο τέλος. Προβάλλεται περαιτέρω ότι, και υπό την ισχύ της εν λόγω Κ.Υ.Α., το ένδικο τέλος επιβάλλεται μόνον επί των οχημάτων που διέρχονται από προκυμαία λιμένος και επιβιβάζονται σε πλοία, με προορισμό λιμένα εξωτερικού, «διά της ιδίας αυτών δυνάμεως», και όχι συρόμενα ή ρυμουλκούμενα. Συναφώς προς τον λόγο αυτόν αναιρέσεως προβάλλεται, προς υποστήριξη του κατ’ άρθρο 53 του Π.Δ. 18/1989 (αρ. 12 Ν. 3900/2010) παραδεκτού της προβολής του, ο ισχυρισμός ότι δεν απαντά νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας επί του προμνησθέντος ζητήματος, αν κατά την έννοια της διατάξεως της ως άνω Κ.Υ.Α. εν συνδυασμώ προς την διάταξη 1 παρ. 4 του Π.Δ. 44/1973, το ένδικο τέλος δύναται να επιβληθεί και επί οχημάτων τα οποία διέρχονται από προκυμαία λιμένος και επιβιβάζονται σε πλοία, με προορισμό λιμένα του εξωτερικού, όχι «διά της ιδίας αυτών δυνάμεως», αλλά συρόμενα ή ρυμουλκούμενα. Ο ισχυρισμός αυτός είναι βάσιμος και ως εκ τούτου ο λόγος αναιρέσεως τον οποίο συνοδεύει, προβάλλεται παραδεκτώς και είναι εξεταστέος, παρίσταται δε και βάσιμος κατά τα ανωτέρω (σκ. 6) κριθέντα.Επειδή, μετά την αποδοχή της υπό κρίση αιτήσεως αναιρέσεως και την εξαφάνιση της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, και δεδομένου ότι η υπόθεση είναι εκκαθαρισμένη κατά το πραγματικό, το Δικαστήριο εκδικάζει την από 15.6.2015 έφεση του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Κορινθίων, την οποία κάνει δεκτή, και κρίνει εξαφανιστέα την 29/2015 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Κορίνθου, διότι, ως βασίμως προβάλλεται με την υπό κρίση έφεση, το ένδικο τέλος ουδέποτε καταργήθηκε σε ό,τι αφορά την διά της προκυμαίας λιμένος διέλευση οχημάτων που επιβιβάζονται σε πλοίο με προορισμό λιμένα εσωτερικού, και ως εκ τούτου εσφαλμένως το Διοικητικό Πρωτοδικείο Κορίνθου έκρινε αντιθέτως, και επί της εσφαλμένης αυτής κρίσεως ήχθη στην κρίση περί παραβιάσεως διατάξεων της Κοινοτικής νομοθεσίας. Περαιτέρω, κατόπιν της εξαφανίσεως της πρωτοδίκου αποφάσεως κατ’ αποδοχήν της εφέσεως, το Δικαστήριο εκδικάζει την από 20.3.2008 προσφυγή της Εταιρείας, η οποία στρέφεται κατά α) της ...2007 αποφάσεως της Λιμενικής Επιτροπής του Λιμενικού Ταμείου Κορινθίας, καθ’ ο μέρος με αυτή επιβλήθηκε το ένδικο τέλος, κατά τα ανωτέρω εκτεθέντα και β) της ...2008 αποφάσεως της αυτής Λιμενικής Επιτροπής, με την οποία αποφασίσθηκε η εκ νέου επίδοση της προμνησθείσης αποφάσεως στην Εταιρεία. Εκ των δύο αυτών πράξεων η δεύτερη, ως εκ του περιεχομένου της, στερείται εκτελεστού χαρακτήρα και άρα προσβάλλεται απαραδέκτως, η δε πρώτη, μόνη παραδεκτώς προσβαλλόμενη, είναι ακυρωτέα, για τον λόγο για τον οποίο έγινε δεκτή η ανωτέρω κριθείσα αίτηση αναιρέσεως.

Προμήθεια ιατρικού υγρού οξυγόνου...Επειδή, με την υπό κρίση αίτηση προβάλλεται ότι κατά παράβαση των διατάξεων των άρθρων 367 παρ. 3 και παρ. 4 του ν. 4412/2016 η ΑΕΠΠ δέχθηκε με την προσβαλλόμενη απόφασή της την προδικαστική προσφυγή της εταιρείας ... και ακύρωσε την παράλειψη του Γ.Ν. ... να συμπεριλάβει στην 14.1η/2017 επαναδιακήρυξη του διαγωνισμού τον επίμαχο όρο που περιείχε η αρχική 14/2017 διακήρυξη και ο οποίος είχε κριθεί παράνομος με την 14/2017 απόφαση της ΑΕΠΠ. Ο λόγος αυτός πιθανολογείται σοβαρά ως βάσιμος, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη 8, δεδομένου ότι (α) η επαναδιακήρυξη του διαγωνισμού, χωρίς τον επίμαχο όρο, έγινε σε συμμόρφωση προς την 14/2017 απόφαση της ΑΕΠΠ, τούτο δε είχε ως συνέπεια ότι ήταν, τουλάχιστον καταρχήν, απορριπτέα ως απαράδεκτη η από 6.10.2017 προδικαστική προσφυγή της εταιρείας ..., κρίνονται δε αβάσιμα τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα από την εταιρεία αυτή, (β) δεν προκύπτει ότι, μετά την έκδοση της 14/2017 απόφασης της ΑΕΠΠ και μέχρι τη δημοσίευση της 14.1η/2017 επαναδιακήρυξης του διαγωνισμού, εχώρησε μεταβολή του κρίσιμου νομοθετικού καθεστώτος, στο οποίο στηρίχθηκε η εν λόγω απόφαση της ΑΕΠΠ, τέτοια δε μεταβολή δεν συνιστά το 95939/24.10.2017 έγγραφο του …, απαντητικό σχετικού ερωτήματος του Προέδρου του 6ου Κλιμακίου της και (γ) η ΑΕΠΠ δεσμευόταν από την κρίση (περί της νομιμότητας του επίμαχου όρου) και από το ακυρωτικό διατακτικό της 14/2017 απόφασής της και δεν μπορούσε να επανέλθει στην απόφαση αυτή και κατ’ ουσίαν να την ανατρέψει/ανακαλέσει, κατόπιν συνεκτίμησης του ανωτέρω 95939/ 24.10.2017 εγγράφου του ….

Διοικητής νοσοκομείου ΕΣΥ:Με τα δεδομένα αυτά και λαμβανομένου υπόψη ότι, πάντως, οι διοικητές των νοσοκομείων της παρ. 10 του άρθρου 13 του Ν. 2889/2001, μεταξύ των οποίων και το αιτούν (το οποίο, κατά τα προαναφερθέντα, έχει υπαχθεί στις διατάξεις του Ν.Δ. 2592/1953 και έχει, κατόπιν αυτού, ενταχθεί στο Ε.Σ.Υ.), δεν είναι πλέον, σύμφωνα με την πιο πάνω διάταξη της παρ. 23 του άρθρου 2 του Ν. 3204/2003, πρόεδροι ούτε μέλη του διοικητικού συμβουλίου των εν λόγω νοσοκομείων και εισηγούνται, απλώς, προς τα όργανα αυτά επί των προβλεπόμενων στις διατάξεις της παρ. 7 Α του άρθρου 5 του Ν. 2889/2001 θεμάτων της αρμοδιότητάς τους, η επίμαχη νομοθετική ρύθμιση συνιστά θεμιτή κατά το Σύνταγμα επέμβαση στη διοικητική δομή και λειτουργία του αιτούντος νοσοκομείου. Επομένως, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο λόγος ακυρώσεως με τον οποίο προβάλλεται ότι αντίκειται στο άρθρο 109 του Συντάγματος η πρόβλεψη με το Ν. 2889/2001 οργανικής θέσης διοικητή και ο διορισμός του με την προσβαλλόμενη πράξη στο αιτούν νοσοκομείο χωρίς απόφαση του διοικητικού του συμβουλίου. Αβάσιμοι είναι, περαιτέρω, και οι προβαλλόμενοι ισχυρισμοί ότι ο καθορισμός των ωραρίων απασχόλησης των απογευματινών ιατρείων του νοσοκομείου, του αριθμού των περιστατικών που εξετάζονται ανά ημέρα και του αριθμού των διαγνωστικών και θεραπευτικών πράξεων που διενεργούνται ανά ημέρα με απόφαση του Διοικητή, σύμφωνα με τα οριζόμενα στη διάταξη του άρθρου 9 του Ν. 2889/2001 που παρατίθεται στην προηγούμενη σκέψη, καθώς και η συμμετοχή του Διοικητή στην τριμελή επιτροπή διοίκησης και διαχείρισης του ειδικού λογαριασμού της παρ. 3 του άρθρου αυτού (Ε.Λ.Λ.ΑΠ.Ι.- άρθρο 1 της ανωτέρω υπ’ αριθμ. ΔΥ5α/οικ. 40927/10-12-2001 Κ.Υ.Α.) αντίκεινται στη συνταγματική διάταξη του άρθρου 109. Τούτο δε διότι, οι μεν προαναφερόμενες αρμοδιότητες του Διοικητή σχετικά με τη λειτουργία των απογευματινών ιατρείων, οι οποίες αφορούν τη διοίκηση του νοσοκομείου, νοούνται και αυτές ως εισηγητικές προς το Διοικητικό Συμβούλιο του νοσοκομείου και τον Πρόεδρο αυτού, οι οποίοι λαμβάνουν την τελική απόφαση επί των σχετικών θεμάτων, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του άρθρου 2 παρ. 23 του Ν. 3204/2003η δε συμμετοχή του Διοικητή στην τριμελή επιτροπή διοίκησης και διαχείρισης του ως άνω λογαριασμού αφορά άσκηση δευτερεύουσας συλλογικής αρμοδιότητας, φορείς της οποίας, εκτός από τον Διοικητή, είναι και άλλα όργανα του νοσοκομείου. Τέλος, ούτε η συμμετοχή του Διοικητή ως Προέδρου στα προβλεπόμενα από το άρθρο 11 παρ. 8 και 11 του Ν. 2889/2001 ...Συμβούλια Επιλογής Ιατρών (Επιμελητών και Διευθυντών) του νοσοκομείου, αντί του μέχρι τότε κατέχοντος την αντίστοιχη θέση Προέδρου των Διοικητικού Συμβουλίου του νοσοκομείου στα πρώην ΣΚΕΙΟΠΝΙ (άρθρο 16 παρ. 2 υποπαρ. στ΄ του Ν. 2519/1997), μέτρο το οποίο επίσης προβλέπεται ως γενικό και αφορά όλα τα νοσοκομεία του Ε.Σ.Υ., παραβιάζει το ανωτέρω άρθρο 109, εφόσον τα Συμβούλια Επιλογής Ιατρών δεν αποτελούν όργανα διοικήσεως του νοσοκομείου, ο δε προβαλλόμενος αντίθετος λόγος της υπό κρίση αιτήσεως είναι επίσης απορριπτέος ως αβάσιμος.

ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑΣ. Απορρίπτεται το αιτημα ανάκλησης της 121/2011 πράξης του Ζ΄ Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με την οποία κρίθηκε ότι κωλύεται η υπογραφή του υποβληθέντος για έλεγχο νομιμότητας σχεδίου σύμβασης  για την ανάθεση των υπηρεσιών καθαριότητας Νοσοκομείου.(..)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη δεύτερη σκέψη της παρούσας δεν συντρέχουν, στην προκειμένη περίπτωση, λόγοι κατεπείγοντος, που να δικαιολογούν την, κατ’ επίκληση του άρθρου 25 παρ. 1 περ. γ΄ του π.δ/τος 60/2007, προσφυγή στην εξαιρετική διαδικασία των διαπραγματεύσεων, όπως ορθά έκρινε και το Κλιμάκιο με την ανωτέρω πράξη του. Τούτο δε, διότι, ενώ η Διαιτητική Απόφαση 11/2008 για την αναπροσαρμογή των αμοιβών των καθαριστών κατατέθηκε στο Υπουργείο Απασχόλησης στις 6.6.2008, κηρύχθηκε δε υποχρεωτική με την 51871/2440/11.7.2008 υπουργική απόφαση και, ως εκ τούτου, έκτοτε κατέστησαν γνωστές οι νέες αμοιβές των καθαριστών, το Δ.Σ. του «......» δεν τις έλαβε υπόψη κατά την έγκριση στις 10.9.2008 των οικονομικών του στοιχείων έτους 2009, τα οποία εστάλησαν στην 1η Υγειονομική Περιφέρεια Αττικής, αλλά, αντιθέτως, ενώ προκηρύχθηκε ανοικτός διαγωνισμός για την ανάδειξη νέου αναδόχου καθαριότητας για τις 23.6.2009, δηλαδή σε χρόνο που, κατά πάσα πιθανότητα, θα είχε ως αποτέλεσμα να έχουν ολοκληρωθεί οι σχετικές διαδικασίες μέχρι τη λήξη της παράτασης της ισχύουσας σύμβασης στις 31.12.2010, αναβλήθηκε η διενέργεια αυτού, προκειμένου να αναπροσαρμοστεί η προϋπολογισθείσα δαπάνη του, λόγω αύξησης των ημερομισθίων των καθαριστών. Το γεγονός δε ότι μεσολάβησε μεγάλο χρονικό διάστημα από την αποστολή στην 1η Υγειονομική Περιφέρειας Αττικής του 16/10.10.2007 πρακτικού του Δ.Σ. του Νοσοκομείου, με το οποίο εγκρίθηκε η πίστωση του διαγωνισμού, μέχρι την έγκρισή του από την ως άνω Υπηρεσία στις 1.4.2009, δεν ασκεί επιρροή, καθόσον, εάν δεν είχε αναβληθεί στις 4.5.2009 η διενέργεια αυτού, θα είχε ολοκληρωθεί εγκαίρως και, ως εκ τούτου, δεν θα υπήρχαν πρόσθετες καθυστερήσεις λόγω της απαίτησης ένταξής του στο Π.Π.Υ.Υ. και περαιτέρω της ανάγκης τροποποίησης του προγράμματος αυτού. Επομένως ο αντίθετος ισχυρισμός τους αιτούντος είναι αβάσιμος και πρέπει ν’ απορριφθεί. Επίσης, αλυσιτελώς προβάλλεται ότι δεν εγκρίθηκε τελικά το Π.Π.Υ.Υ. έτους 2009, και ότι η υπουργική απόφαση σχετικά με τις οδηγίες εκτέλεσης και εφαρμογής του Π.Π.Υ.Υ. έτους 2010 απεστάλησαν στο Νοσοκομείο μόλις στις 11.3.2010. Και αυτό καθόσον, σε κάθε περίπτωση, θα υπήρχε καθυστέρηση από την υποβολή αιτήματος τροποποίησης του Π.Π.Υ.Υ., έτους 2009 ή 2010 κατά περίπτωση, ως προς την, με βάση τα ως άνω εγκριθέντα στοιχεία έτους 2009, εγκριθείσα πίστωση, λόγω της αύξησης των αμοιβών των καθαριστών, εάν και η παράμετρος αυτή θα έπρεπε, σύμφωνα με τα ανωτέρω, να είχε ληφθεί υπόψη ήδη από την έναρξη ισχύος της ανωτέρω Διαιτητικής Απόφασης.  Κατά συνέπεια, η επίκληση των νέων αμοιβών κατά την έγκριση της αύξησης της πίστωσης στις 9.12.2009, δηλαδή ένα (1) και πλέον χρόνο μετά την έναρξη εφαρμογής τους και ήδη (οκτώ) 8 μήνες μετά την έγκριση της αρχικής πίστωσης από την 1η Υγειονομική Περιφέρειας Αττικής, οφείλεται σε έλλειψη προγραμματισμού και επιμέλειας από μέρους του Νοσοκομείου και δεν είναι δυνατόν να στοιχειοθετήσει την έννοια της, οφειλόμενης σε γεγονότα απρόβλεπτα για την αναθέτουσα αρχή, κατεπείγουσας ανάγκης, η οποία να  μπορεί να δικαιολογήσει τη σύναψη της υπό κρίση σύμβασης με την ως άνω  εξαιρετική διαδικασία, χωρίς προηγούμενη προκήρυξη διαγωνισμού. Η κρίση δε αυτή περί έλλειψης επιμέλειας του Νοσοκομείου ενισχύεται και από το γεγονός ότι, παρά την επικείμενη λήξη στις 31.12.2010 της παράτασης της ισχύουσας σύμβασης για την παροχή υπηρεσιών καθαριότητας των χώρων του Νοσοκομείου, οι οποίες ήταν άκρως απαραίτητες, όπως και το ίδιο υποστηρίζει, για την εύρυθμη λειτουργία του, το Δ.Σ. αυτού αποφάσισε την προσφυγή στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης στις 9.9.2010, δηλαδή μετά την παρέλευση τεσσάρων (4) μηνών από την προαναφερθείσα απορριπτική, ως προς την αύξηση της πίστωσης, απόφαση της 1ης Υγειονομικής Περιφέρειας Αττικής στις 27.4.2010, χωρίς, μάλιστα, στο μεταξύ να έχει προκηρυχθεί νέος διαγωνισμός, ο οποίος προκηρύχθηκε τελικά στις 23.12.2010. Ο ισχυρισμός δε του Νοσοκομείου ότι ανέμενε την τελική έγκριση αναθεώρησης του Π.Π.Υ.Υ. έτους 2010 από την Ε.Π.Υ., ως αρμόδια υπερκείμενη αρχή, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, αφού, από τη στιγμή που ενημερώθηκε ότι η 1η Υγειονομική Περιφέρεια Αττικής δεν είχε συμπεριλάβει στον πίνακα που απέστειλε στην Ε.Π.Υ., την επίμαχη τροποποίηση ως προς την αύξηση της πίστωσης των υπηρεσιών καθαριότητας, ήταν ήδη σαφές από τότε (27.4.2010) ότι η τελευταία δεν επρόκειτο να εγκριθεί από την Ε.Π.Υ. και, ως εκ τούτου, το Νοσοκομείο όφειλε να επισπεύσει τις διαδικασίες για την ανάδειξη νέου αναδόχου. Εξάλλου, αλυσιτελώς προβάλλεται τόσο από το Νοσοκομείο, όσο και από την παρεμβαίνουσα, ότι υπήρξε εντολή του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης για ακύρωση των προκηρυχθέντων διαγωνισμών και επαναπροκήρυξή τους με κριτήριο τη χαμηλότερη τιμή, σύμφωνα με την πρότυπη διακήρυξη της Ε.Π.Υ., καθόσον, πέραν του ότι η σχετική εγκύκλιος της Ε.Π.Υ. εκδόθηκε στις 23.12.2008, δηλαδή πριν την προκήρυξη του επίμαχου διαγωνισμού με βάση την αρχική έγκριση, τελικά στις 9.12.2009 αποφασίσθηκε μόνο η αναπροσαρμογή της πίστωσης και, ως εκ τούτου, αποδεικνύεται ότι η αλλαγή του κριτηρίου κατακύρωσης δεν ήταν κρίσιμη για την αναβολή του ανωτέρω διαγωνισμού.

Παροχή υπηρεσιών διανομής φαγητού:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις προηγούμενες σκέψεις το Κλιμάκιο κρίνει τα ακόλουθα: α) Η επίμαχη υπηρεσία διανομής φαγητού, ως εκ του αντικειμένου της (CPV-55321000-6, παράρτημα IIB του π.δ. 60/2007), διέπεται, όσον αφορά τις προϋποθέσεις για την επιτρεπτή προσφυγή στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης, από τις διατάξεις του ν. 2286/1995. Πλην όμως, στην προκειμένη περίπτωση η προσφυγή στη διαδικασία αυτή από το Νοσοκομείο για την ανάθεση της επίμαχης υπηρεσίας δεν είναι νόμιμη, καθόσον δεν συντρέχει κάποια από τις περιοριστικά αναφερόμενες στην παρ. 13 του άρθρου 2 του ν. 2286/1995 περιπτώσεις επιτρεπτής προσφυγής στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης, δεδομένου ότι αφενός μεν η ανατεθείσα υπηρεσία υπερβαίνει το όριο των 20.000 ευρώ (χωρίς ΦΠΑ), έως το οποίο επιτρέπεται η άνευ ειδικών λόγων προσφυγή στην εξαιρετική αυτή διαδικασία, αφετέρου δε, από τα στοιχεία του φακέλου δεν προκύπτει η συνδρομή έκτακτων περιστάσεων, οφειλομένων σε απρόβλεπτες περιστάσεις, για τα οποία δεν φέρει υπαιτιότητα το Νοσοκομείο και τα οποία κατέστησαν αδύνατη τη διενέργεια και την ολοκλήρωση διαγωνιστικής διαδικασίας. Τέτοιες δε απρόβλεπτες περιστάσεις δεν είναι σε καμία περίπτωση οι διηγηματικώς αναφερόμενες στο αριθ. πρωτ. 7369/18.8.2016 έγγραφο του Νοσοκομείου και στην 1/26.1.2016 (θέμα 1ο) πράξη του Δ.Σ. του Γ.Ν. .... – στα οποία γίνεται αόριστη αναφορά στη νέα διαδικασία έγκρισης τεχνικών προδιαγραφών, στη διενέργεια ενιαίων διαγωνισμών, στις δυσκολίες τροποποίησης του ΠΠΥΦΥ 2014 και των προβλημάτων εφαρμογής του συστήματος διενέργειας ηλεκτρονικών διαγωνισμών – δεδομένου ότι οι περιστάσεις αυτές, ούτε απρόβλεπτες είναι, ούτε και εξωγενείς αλλά οφείλονται στην αδυναμία δράσης και συντονισμού των υπηρεσιών υγείας, στις οποίες περιλαμβάνονται, ενόψει της αρχής της ενότητας της Διοίκησης, τόσο οι υπηρεσίες που είναι αρμόδιες να προγραμματίζουν κεντρικά τις σχετικές διαδικασίες ανάθεσης όσο και οι νοσοκομειακές μονάδες που υλοποιούν τις διαδικασίες αυτές, β) αβασίμως προβάλλεται από την Επίτροπο ότι δεν προσκομίζονται τα θεωρημένα από την αρμόδια Διεύθυνση Επιθεώρησης Εργασίας προγράμματα εργασίας, δεδομένου ότι ούτε από την ισχύουσα νομοθεσία, ούτε από τους όρους της 3575/11.4.2016 πρόσκλησης για την υποβολή οικονομικής προσφοράς και της από 9.5.2016 σύμβασης, προβλέπεται ότι απαιτείται ως δικαιολογητικό για τη θεώρηση του οικείου χρηματικού εντάλματος πληρωμής, ο θεωρημένος από το Σ.ΕΠ.Ε πίνακας προσωπικού της αναδόχου εταιρείας (βλ. πράξ. IV Τμ. 98/2009, VII Τμ. 231/2011) και γ) Κατά τα βασίμως προβαλλόμενα από την Επίτροπο, η 132/11.4.2016 απόφαση ανάληψης υποχρέωσης δεν είναι ειδική, αλλά αφορά εν γένει τη δέσμευση πίστωσης 150.355,20 ευρώ για την πληρωμή δαπάνης τόσο για την παροχή υπηρεσιών διανομής φαγητού (συμβατική δαπάνη από 11.5.2016 έως 31.12.2016 138.345,64 ευρώ συμπεριλαμβανομένου του Φ.Π.Α.) όσο και για την παροχή υπηρεσιών καθαρισμού κτηρίων (συμβατική δαπάνη 217.462,77 ευρώ συμπεριλαμβανομένου του Φ.Π.Α.). Άμεση συνέπεια της αοριστίας που χαρακτηρίζει την ως άνω απόφαση ανάληψης υποχρέωσης, είναι να μην προκύπτει από το περιεχόμενό της το ποσό που αντιστοιχεί σε κάθε μία εκ των ως άνω συμβάσεων, με αποτέλεσμα, κατά παράβαση των διατάξεων του ν. 4270/2014 και του π.δ. 113/2010, να μη δύναται να συναχθεί αν το ποσό που δεσμεύθηκε με την απόφαση αυτή καλύπτει την προβλεπόμενη συμβατική δαπάνη της επίμαχης από 9.5.2016 σύμβασης παροχής υπηρεσιών διανομής φαγητού για το έτος 2016 (πρβλ. πράξη Κλ.Πρ.Ελ.Δ. IV Τμ. 72/2016). Την ανωτέρω δε πλημμέλεια δεν δύναται να θεραπεύσει το γεγονός ότι εν συνεχεία εκδόθηκε η 132.1/19.9.2016 συμπληρωματική απόφαση ανάληψης υποχρέωσης ποσού 100.000 ευρώ, αφενός για το λόγο ότι οι 132/11.4.2016 και 132.1/19.9.2016 αποφάσεις συνεχίζουν να υπολείπονται του συνολικού ποσού που θα έπρεπε να δεσμευτεί για την εκτέλεση των ως άνω δύο συμβάσεων εντός του έτους 2016, αφετέρου διότι η 132.1/19.9.2016 συμπληρωματική απόφαση εκδόθηκε σε χρόνο μεταγενέστερο της σύναψης της επίμαχης σύμβασης (βλ. Ελ.Συν. K.Π.Ε.Δ. στο ΙV Tμ. Πρ. 198/2015, 139, 94, 9/2015 κ.α.). Εξάλλου, ο ισχυρισμός του Νοσοκομείου περί της εφαρμογής στην προκειμένη περίπτωση της νομιμοποιητικής διάταξης του άρθρου 73 παρ. 2 του ν. 4368/2016 πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, προεχόντως για το λόγο ότι η επικαλούμενη διάταξη αφορά νομιμοποίηση δαπανών των Δ.Υ.Πε. και όχι των Νοσοκομείων. Τέλος, η επίμαχη δαπάνη δεν δύναται να νομιμοποιηθεί, ούτε σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 37 του ν. 4238/2014, η ισχύς της οποίας παρατάθηκε με τη διάταξη του άρθρου 52 παρ. 6 του ν. 4410/2016 έως 30.6.2016. Τούτο, διότι με τη διάταξη αυτή, ενόψει και της αιτιολογικής της έκθεσης, νομιμοποιούνται δαπάνες για παροχή υπηρεσιών σε νοσοκομεία του Ε.Σ.Υ., στο πλαίσιο απευθείας αναθέσεων - παρατάσεων συμβάσεων με ήδη εγκατεστημένους αναδόχους, που οφείλονται είτε σε καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση των διαδικασιών κεντρικού προγραμματισμού υπηρεσιών της Επιτροπής Προμηθειών Υγείας (Ε.Π.Υ.), λόγω των οποίων δεν μπορούν να δρομολογηθούν εγκαίρως οι διαδικασίες ανάδειξης των νέων οικείων αναδόχων, είτε σε καθυστερήσεις κατά την εξέλιξη των οικείων νέων διαγωνιστικών διαδικασιών, που οφείλονται σε άσκηση ενδίκων βοηθημάτων εκ μέρους των διαγωνιζομένων, υπό την προϋπόθεση, μάλιστα, ότι οι οικείες υπηρεσίες παρέχονται από τους οικείους αναδόχους είτε στις προϋφιστάμενες συμβατικές τιμές είτε στις οικείες τυχόν καταγεγραμμένες τιμές του Παρατηρητηρίου Τιμών της Ε.Π.Υ., εφόσον οι τιμές του Παρατηρητηρίου είναι χαμηλότερες αυτών των οικείων προϋφιστάμενων συμβάσεων, μετά τη λήξη τους, περιστάσεις που το Νοσοκομείο δεν αποδεικνύει ότι συντρέχουν εν προκειμένω. Σε κάθε δε περίπτωση, επισημαίνεται ότι, με την επικαλούμενη νομιμοποιητική διάταξη, δεν νομιμοποιούνται λοιπές περιπτώσεις παράνομων δαπανών, όπως αυτή που αναδείχθηκε με το γ΄ επάλληλο λόγο μη θεώρησης του χρηματικού εντάλματος. ΔΕΝ ΑΝΑΚΛΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣ/ΤΜ.4/57/2016.

Προμήθεια αντιδραστηρίων αιμοδοσίας με συνοδό εξοπλισμό (..)Η υποχρέωση κατάθεσης των απαιτούμενων από το νόμο δικαιολογητικών ονομαστικοποίησης ( 3310/2005 άρθρο 8, άρθρο 1 του π.δ/τος 82/1996) για την ανώνυμη εταιρία που συμμετέχει σε διαγωνισμό ανάθεσης δημόσιας σύμβασης προμηθειών, απορρέει ευθέως από τις προεκτεθείσες διατάξεις και, ως εκ τούτου, δεν ασκεί καμία έννομη επιρροή το γεγονός ότι τυχόν υποβολή των δικαιολογητικών αυτών δεν προβλέπεται ρητά στη διακήρυξη του οικείου διαγωνισμού, ούτε, άλλωστε, είναι δυνατή η μεταγενέστερη προσκομιδή αυτών, αφού η υποχρέωση υποβολής τους συνιστά ουσιώδη τυπική προϋπόθεση του παραδεκτού συμμετοχής της υποψήφιας εταιρείας, η παράλειψη της οποίας καθιστά την υποβληθείσα προσφορά απαράδεκτη (Ε.Σ. Ολομ. Πρακτ. της 27ης Γεν. Συν. της 29.11.2000, της 9ης Γεν. Συν. της 28.3.2001 και της 10ης Γεν.Συν. της 6.6.2007, VI Τμ. αποφάσεις 2200, 465/2011, πράξεις 16/2006, 11, 110, 137/2007). (…)Από τις ανωτέρω διατάξεις (π.δ. 118/2007 άρθρο 15) για τη συγκρότηση των συλλογικών γνωμοδοτικών οργάνων διενέργειας διαγωνισμών για την ανάθεση δημοσίων συμβάσεων προμηθειών, ήτοι της επιτροπής διαγωνισμού και της επιτροπής ενστάσεων, συνάγεται, μεταξύ άλλων, ότι αρμόδια να γνωμοδοτήσει επί ένστασης κατά πράξης ή παράλειψης της αναθέτουσας αρχής είναι η αρμόδια επιτροπή ενστάσεων και όχι η επιτροπή διαγωνισμού, που είναι αρμόδια να γνωμοδοτεί μόνο για τις λοιπές πράξεις της διαδικασίας του διαγωνισμού (πρβλ. Ε.Σ. VI Τμ. απόφαση 2430/2011, ΙV Τμ. πράξεις 224/2010, 161/2009, 34/2007). (…)Κατά συνέπεια, είναι μη νόμιμη η σύνθεση της οικείας επιτροπής, όταν συνεδριάζει χωρίς την παρουσία όλων των μελών της, χωρίς ν’ αποδεικνύεται, κατά τρόπο αναμφίβολο και από προγενέστερα της συνεδρίασης σχετικά στοιχεία, ότι τα απόντα τακτικά μέλη κλήθηκαν με έναν από τους ως άνω τρόπους να παραστούν ή ότι συνέτρεχε κάποιος από τους ως άνω λόγους, για τους οποίους δεν ήταν απαραίτητη η πρόσκλησή τους (πρβλ. ΣτΕ 3831/2009, 811/2008) και στη συνέχεια προσκλήθηκαν νόμιμα και τ’ αναπληρωματικά μέλη αυτών. Εξάλλου, για τις συνεδριάσεις των ως άνω επιτροπών συντάσσεται πρακτικό, το οποίο πρέπει ν’ αναφέρει μεταξύ άλλων, τα ονόματα και την ιδιότητα των παρισταμένων μελών, τον τόπο και το χρόνο της συνεδρίασης, ενώ αν για τη λήψη της σχετικής απόφασης πραγματοποιήθηκαν περισσότερες συνεδριάσεις, πρέπει να μνημονεύεται ιδίως η ημερομηνία της τελευταίας συνεδρίασης, κατά την οποία λήφθηκε η σχετική απόφαση, καθώς και τα μέλη που μετέχουν κατά τη συνεδρίαση αυτή. Ειδικότερα, η αναγραφή της ημερομηνίας συνεδρίασης στο οικείο πρακτικό της επιτροπής αποτελεί απαραίτητο στοιχείο για τη νόμιμη υπόσταση της πράξης που δεν μπορεί ν’ αναπληρωθεί από τα λοιπά στοιχεία του φακέλου (πρβλ. ΔΕφΑθ 601/2009), με συνέπεια η έλλειψη της ημερομηνίας συνεδρίασης στο οικείο πρακτικό να καθιστά ανέφικτο τον έλεγχο ως προς τη νομιμότητα της σύνθεσης της οικείας επιτροπής όταν στη συγκεκριμένη συνεδρίαση απουσιάζουν μέλη, καθώς και όταν, λόγω της αβέβαιης ημερομηνίας κατά την οποία η συνεδρίαση έλαβε χώρα, δεν μπορεί να διακριβωθεί αν τηρήθηκαν οι ανωτέρω διατυπώσεις ως προς τις προσκλήσεις των μελών της (τακτικών και αναπληρωματικών). (…)Με τις ανωτέρω διατάξεις (π.δ. 118/2007 άρθρο 21 ) παρέχεται στην αναθέτουσα αρχή δημόσιας σύμβασης προμηθειών η δυνατότητα για κατακύρωση στον προμηθευτή, που αναδεικνύεται μειοδότης ποσότητας μεγαλύτερης ή μικρότερης από εκείνη που προκηρύχθηκε, μέχρι ποσοστού 15% ή 50%, αντίστοιχα (για διαγωνισμούς προϋπολογισθείσης αξίας από 100.001 ευρώ και άνω με Φ.Π.Α.). Το δικαίωμα, όμως, αυτό της αναθέτουσας αρχής για αύξηση ή μείωση της προκηρυχθείσας ποσότητας των προς προμήθεια ειδών, μπορεί, κατά την έννοια των ίδιων διατάξεων, να ασκηθεί, με την ενεργοποίηση της σχετικής δυνατότητας, μόνο κατά το χρόνο κατακύρωσης των αποτελεσμάτων του σχετικού διαγωνισμού, με αιτιολογημένη απόφαση του αρμοδίου για την έγκριση των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού οργάνου, ύστερα από σχετική εισήγηση της επιτροπής του διαγωνισμού (βλ. Ε.Σ. VI Tμ. 1646/2011). Εξάλλου, το ποσοστό της κατακυρούμενης ποσότητας δύναται να μειωθεί περαιτέρω, σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50%, υπό την προϋπόθεση της προηγούμενης αποδοχής του από τον ανάδοχο προμηθευτή. Επομένως, μη νομίμως κατακυρώνεται είδος σε ποσότητα που υπολείπεται του 50% της ζητούμενης από την οικεία διακήρυξη ποσότητας, χωρίς την προηγούμενη προς τούτο ρητή συναίνεση του οικείου αναδόχου (βλ. Ε.Σ. VI Τμ. 2385, 1645/2011). (…)Από τις ανωτέρω διατάξεις (π.δ. 118/2007 άρθρο 2, ν. 2955/2001 (ΦΕΚ 256 Α΄) άρθρο 4) συνάγεται, μεταξύ άλλων, ότι στην περίπτωση που από τη διακήρυξη διαγωνισμού για την ανάθεση δημόσιας σύμβασης προμηθειών, και ειδικότερα σύμβασης προμηθειών Νοσοκομείου του Ε.Σ.Υ., προβλέπεται η δυνατότητα υποβολής προσφοράς για μέρος των προκηρυχθέντων ειδών, απαιτείται να καθορίζεται με αυτήν η προϋπολογιζόμενη δαπάνη για κάθε επί μέρους είδος, ώστε αφενός να δύναται ο υποψήφιος να διαμορφώσει την προσφορά του υπό όρους διαφάνειας και ίσης μεταχείρισης, αφετέρου να