Εάν, με βάση τη διάταξη της παραγράφου 8 του άρθρου 20 του ν. 4673/2020, δύναται να τεθούν αυτοδίκαια σε αναστολή άσκησης καθηκόντων μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου (Δ.Σ.) Αγροτικού Συνεταιρισμού (Α.Σ.), για τα οποία υφίσταται ποινική καταδίκη σε πρώτο βαθμό, όταν η πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση, εκδόθηκε πριν τη δημοσίευση του νόμου αυτού.9(...)Η σε πρώτο βαθμό ποινική καταδίκη μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου του Αγροτικού Συνεταιρισμού για ποινικά αδικήματα που ορίζονται στις διατάξεις του ν. 4673/2020, επιφέρει, αυτοδικαίως, σύμφωνα με τη διάταξη της παραγράφου 8 του άρθρου 20 του ιδίου νόμου, την αναστολή άσκησης των καθηκόντων του, ακόμη και κατά την περίπτωση που η ποινική καταδίκη έλαβε χώρα πριν τη δημοσίευση του νόμου (ομόφωνα).

Εάν αποτελεί κώλυμα για τη μετατροπή σύμβασης εργασίας σε αορίστου χρόνου σε θέση βοηθητικού ή ανειδίκευτου προσωπικού, κατά τις διατάξεις του π.δ/τος 164/2004, η προηγούμενη ποινική καταδίκη σε φυλάκιση με αναστολή.Συντρεχουσών και των λοιπών νόμιμων προϋποθέσεων, δεν αποτελεί κώλυμα για τη μετατροπή σύμβασης από ορισμένου σε αορίστου χρόνου, κατά τις διατάξεις του π.δ/τος 164/2004, σε θέση βοηθητικού ή ανειδίκευτου προσωπικού, η προηγούμενη ποινική καταδίκη σε φυλάκιση με αναστολή, δεδομένου ότι, όταν το προσωπικό αυτό κλήθηκε να προσκομίσει τα δικαιολογητικά για τη μετατροπή της σύμβασής του σε ΙΔΑΧ, είχε ήδη παρέλθει επιτυχώς ο χρόνος της χορηγηθείσας αναστολής. (ομόφ.)

Απώλεια συνταξιοδοτικού δικαιώματος: Κρίνοντας το Τμήμα ως ανωτέρω ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο, καθόσον, όπως έγινε δεκτό, η προβλεπόμενη στον νόμο οριστική, πλήρης και αυτοδίκαιη απώλεια του συνταξιοδοτικού δικαιώματος συνιστά καθ’ εαυτήν κύρωση υπερβολικά επαχθή, η οποία ανατρέπει ήδη σε νομοθετικό επίπεδο τη δίκαιη ισορροπία ανάμεσα στις απαιτήσεις του γενικού συμφέροντος και της προάσπισης του δικαιώματος προς απόληψη σύνταξης, ενώ υπερακοντίζει καταδήλως τον επιδιωκόμενο από αυτή δημόσιο σκοπό, ερχόμενη ευθέως και αμέσως σε αντίθεση τόσο με τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, όσο και με το άρθρο 1 του (πρώτου) Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α.. Επομένως, οι περί του αντιθέτου ισχυρισμοί του αναιρεσείοντος Δημοσίου περί πλημμελούς ερμηνείας και εφαρμογής της επίμαχης διάταξης, για την οποία ισχυρίζεται ότι τελεί σε δίκαιη ισορροπία μεταξύ του επιδιωκομένου σκοπού και της προβλεπομένης κύρωσης και ότι δεν είναι άνευ ετέρου αντισυνταγματική, αλλά πρέπει να εξετάζονται κατά περίπτωση οι συγκεκριμένες περιστάσεις καταδίκης του υπαλλήλου, είναι νόμω αβάσιμοι και απορριπτέοι...

Δημόσια έργα. Δημοπρασία. Οροι.(...)Νόμιμος ο όρος διακηρύξεως δημοπρασίας κατασκευής έργου περί μη καταδίκης των διαγωνιζομένων προσώπων για ποινικό αδίκημα που αφορά την επαγγελματική τους συμπεριφορά, μολονότι τέτοιος όρος προβλέπεται στο π.δ.23/1993, που δεν εφαρμόζεται όμως στην άνω δημοπρασία. Εφ όσον από τα αποσπάσματα των οικείων ποινικών αποφάσεων δεν προκύπτει εάν η ποινική καταδίκη του διαγωνιζομένου στην άνω δημοπρασία αφορά την επαγγελματική του συμπεριφορά ή ως νομίμου εκπροσώπου διαγωνιζομένης εταιρίας ή ατομικής αυτού, μπορεί να ζητηθούν πλήρη αντίγραφα των αποφάσεων τούτων για τη σχετική διευκρίνηση

Δημόσιοι υπάλληλοι – Λήψη εννεάμηνης άδειας ανατροφής τέκνου από δημόσιο υπάλληλο εντός συγκεκριμένου έτους – Χρόνος λήψης της άδειας αυτής – Χορήγηση της ετήσιας κανονικής άδειας – Απώλεια ή μη του σχετικού δικαιώματος. Η λήψη άδειας ανατροφής τέκνου εντός συγκεκριμένου έτους, ώστε μετά τη λήξη της να μην υπάρχει χρονικό περιθώριο λήψης και της κανονικής άδειας που δικαιούται ο δημόσιος υπάλληλος εντός του ίδιου έτους, επιφέρει απώλεια του δικαιώματος επί της τελευταίας αυτής άδειας. Σε περίπτωση, όμως, που η υπηρεσία δεν χορήγησε έγκαιρα εξ' αιτίας έκτακτων υπηρεσιακών λόγων την κανονική άδεια, παρά το ότι αυτή είχε ζητηθεί σε κατάλληλο χρονικώς σημείο, με αποτέλεσμα ο υπάλληλος να απολέσει τη δυνατότητα να λάβει και να εξαντλήσει τη κανονική του άδεια εντός του οικείου έτους, τότε η υπηρεσία οφείλει να χορηγήσει την άδεια αυτή εντός του αμέσως επομένου έτους. (πλειοψ.) Παραπομπή από την 167/2014 Γνωμ. του Ε΄Τμήματος Ν.Σ.Κ.

Προμήθειες-Κοινοτικό δίκαιο-Αποκλεισμός υποψηφίου:Επειδή, όπως έγινε δεκτό ανωτέρω, στη σκέψη 6, στην περίπτωση κατά την οποία στο αντίγραφο του ποινικού μητρώου, που προσκομίζεται από υπόχρεο στην αναθέτουσα αρχή, βεβαιώνεται τελεσίδικη καταδίκη για αδίκημα σχετικό με την άσκηση της επαγγελματικής δραστηριότητάς του, τότε, ναι μεν αυτός δεν αποκλείεται αυτομάτως, υποχρεούται, όμως, η αναθέτουσα αρχή να κρίνει αιτιολογημένα εάν η ως άνω καταδίκη επηρεάζει την φερεγγυότητα ή την επαγγελματική αξιοπιστία του. Εξ άλλου, κάθε ποινική καταδίκη του Προέδρου ή του Διευθύνοντος Συμβούλου ή των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου ανώνυμης εταιρείας, για αδίκημα σχετιζόμενο με την άσκηση από αυτούς επαγγελματικής δραστηριότητας, είναι ληπτέα υπόψη από τη Διοίκηση, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν συντρέχει λόγος αποκλεισμού της εταιρείας από τα περαιτέρω στάδια του διαγωνισμού, έστω και εάν το αδίκημα έχει διαπραχθεί από τα προαναφερθέντα πρόσωπα σε χρόνο προγενέστερο της συστάσεως της εν λόγω ΑΕ. Ενόψει τούτων, σε συνδυασμό με τους προβαλλόμενους από τον αιτούντα λόγους και τα ανωτέρω προσκομισθέντα προς απόδειξη των ισχυρισμών του στοιχεία, η κρίση της Διοικήσεως, ότι δεν συντρέχει εν προκειμένω λόγος αποκλεισμού της παρεμβαίνουσας εταιρείας από το διαγωνισμό, δεν φαίνεται να αιτιολογείται νομίμως. Καθόσον, οι αναγραφόμενες στο προσκομισθέν ποινικό μητρώο καταδίκες του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της παρεμβαίνουσας εταιρείας, καίτοι, όπως βεβαιώνεται, ανάγονται σε χρόνο προγενέστερο της συστάσεως της εταιρείας αυτής, ήταν, πάντως, κατά νόμον ληπτέες υπόψη, προκειμένου να εξετασθεί εάν συντρέχει εν προκειμένω λόγος αποκλεισμού της από τη διαδικασία του διαγωνισμού.

Ερωτάται εάν η Υπηρεσία δύναται, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 5 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (ν.2690/1999) και εν γένει στο πλαίσιο της κείμενης νομοθεσίας, να χορηγήσει σε ιδιώτη τις αιτηθείσες από αυτόν πληροφορίες, που περιλαμβάνονται στον ατομικό- υπηρεσιακό φάκελο υπαλλήλου της και αφορούν άδεια άσκησης δεύτερης εργασίας, με επίκληση εννόμου συμφέροντος του αιτούντος λόγω της ιδιότητάς του ως κατηγορουμένου σε ποινική δίκη.(...)Η υπηρεσία υποχρεούται να ικανοποιήσει το υποβληθέν αίτημα της ενδιαφερόμενης αιτούσας (Ε.Π.), πληροφορώντας την, κατ’ αρχήν, για την έκδοση ή μη άδειας για άσκηση ιδιωτικού έργου ή εργασίας του υπαλλήλου (Ε.Α.), και σε καταφατική περίπτωση, να χορηγήσει σ’ αυτήν αντίγραφο της άδειας προς πλήρη ικανοποίηση του δικαιώματος πρόσβασης στα διοικητικά έγγραφα και με σκοπό την αποτελεσματική προστασία του δικαιώματος δικαστικής προστασίας της αιτούσας, με προηγούμενη ενημέρωση του υποκειμένου των δεδομένων αυτών και δέσμευση της αιτούσας για χρησιμοποίηση του εγγράφου αποκλειστικά στην εκκρεμή ποινική δίκη (ομόφωνα).

Ερωτάται: 1) Εάν οι πάσχοντες από κληρονομική σιδηροβλαστική αναιμία υπάγονται ή όχι στις διατάξεις του ν. 612/1977, οι οποίες προβλέπουν τη θεμελίωση δικαιώματος συνταξιοδότησης με 4050 ημέρες εργασίας ή 15 έτη ασφάλισης και 2) εάν δύναται να χορηγηθεί η βασική σύνταξη του πρώην Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΟΓΑ), όπως αυτή προβλέπεται στο άρθρο 4 παρ. 1 του ν. 4169/1961, στους συνταξιοδοτούμενους από τον Οργανισμό που λαμβάνουν την κύρια σύνταξη του πρώην ΟΓΑ του ν.2458/1997 με βάση τις διατάξεις του ν. 612/1977, οι οποίες προβλέπουν τη θεμελίωση δικαιώματος συνταξιοδότησης με 4.050 ημέρες εργασίας ή 15 έτη ασφάλισης, άνευ ορίου ηλικίας.(...)1) Οι πάσχοντες από κληρονομική σιδηροβλαστική αναιμία δεν υπάγονται στις συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις της παραγράφου 3 του άρθρου 16 του ν. 2227/1994 και κατ’ επέκταση στο ειδικό και ευεργετικό καθεστώς συνταξιοδότησης του ν. 612/1997 (ομόφωνα). 2) Η χορηγούμενη, στα πλαίσια του άρθρου 99 του ν. 4387/2016, προνοιακή «βασική» σύνταξη γήρατος στους ασφαλισμένους του πρώην ΟΓΑ, που αναφέρεται στο άρθρο 4 παρ. 1 του ν. 4169/1961 και καταβάλλεται στους ασφαλισμένους του Οργανισμού αυτού παράλληλα με την ανταποδοτική σύνταξη, που δικαιούνται αυτοί να λάβουν σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 5 και 12 του ν. 2458/1997, δεν δύναται να καταβληθεί στους συνταξιοδοτούμενους λόγω γήρατος με βάση τις διατάξεις του ν. 612/1977 ασφαλισμένους του πρώην ΟΓΑ, χωρίς τη συμπλήρωση του απαιτούμενου ορίου ηλικίας των 67 ετών (ομόφωνα).

Ερωτάται: 1. Εάν τυγχάνουν εφαρμογής οι διατάξεις του ν. 3863/2010, όπως αυτές συμπληρώθηκαν με τα άρθρα 39 και 40 του ν. 3996/2011, στην περίπτωση δικαιούχου προσυνταξιοδοτικής παροχής από το τ.ΕΤΑΤ, ο οποίος: α) αποχώρησε οικειοθελώς από την Τράπεζα στις 14-07- 2010, β) με την υπ΄ αριθμ. 1134/21-02-2011 αίτησή του ζήτησε προσυνταξιοδοτική παροχή από το τ.ΕΤΑΤ με αναστολή της καταβολής της έως την συμπλήρωση του 55ου έτους της ηλικίας του, γ) με υποβληθείσα στο τ.ΕΤΑΤ στις 21-07-2011 αίτησή του ζήτησε την αναγνώριση, με βάση τη διάταξη του άρθρου 22 παρ. 1 ε΄ του καταστατικού του τ.ΤΕΑΠΕΤΕ, πλασματικού χρόνου κενών διαστημάτων και χρόνου ασφάλισης παιδιών, τον οποίο (πλασματικό χρόνο) είχε αναγνωρίσει στο τ.ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, σύμφωνα με τις ειρημένες διατάξεις (των άρθρων 10 του ν. 3863/2010, και 39 έως 40 του ν. 3996/2011), αίτημα που υιοθέτησε τελικώς το τ.ΕΤΑΤ, το οποίο, με την υπ΄ αριθμ. 1012/261ης Συν./4-4-2012 απόφασή του προχώρησε στην αναγνώριση των ανωτέρω χρόνων, αν και δεν είχε προηγηθεί η εξόφληση στο τ.ΙΚΑ-ΕΤΑΜ της σχετικής εισφοράς αναγνώρισης και παρά το γεγονός ότι ο συνολικός χρόνος αναγνωρίσεων υπερέβαινε τα πέντε έτη, 2. Εάν το τ.ΕΤΑΤ, ορθώς αναγνώρισε για θεμελίωση τον πλασματικό χρόνο κενού χρονικού διαστήματος, μετά την αποχώρηση του ανωτέρω από την Τράπεζα, παρά τα αντιθέτως οριζόμενα στα άρθρα 7 παρ. 6 και 15 παρ. 1 του καταστατικού του τ.ΤΕΑΠΕΤΕ, καθώς και εάν ο ανωτέρω είχε δικαίωμα λήψης της προσυνταξιοδοτικής παροχής, πριν την συμπλήρωση του 55ου έτους της ηλικίας του, με αναγνώριση χρόνου ασφάλισης μετά την αποχώρηση από την Υπηρεσία, 3. Εάν οφείλει το τ.ΕΤΑΤ νυν e-ΕΦΚΑ να καταβάλει επίδομα τέκνων, στον ανωτέρω, ο οποίος ήταν άγαμος γονέας που είχε αναγνωρίσει με δικαστική απόφαση δύο τέκνα, χωρίς ωστόσο να του έχει ανατεθεί η επιμέλειά τους, 4. Σε περίπτωση που ο ανωτέρω δεν είχε δικαίωμα να αναγνωρίσει για θεμελίωση προσυνταξιοδοτικής παροχής κενό χρόνο ασφάλισης μετά την αποχώρησή του από την Υπηρεσία, εάν υπάρχει, με βάση τα οριζόμενα στο άρθρο 137 του ν. 3655/2008 περί παραγραφής, η δυνατότητα επιστροφής των εισφορών αναγνώρισης ή τυγχάνουν εφαρμογής τα οριζόμενα στην με αριθμό 87/2014 γνωμοδότηση του ΝΣΚ, για προσαύξηση του χρόνου αυτού επί της προσυνταξιοδοτικής παροχής.(....)Δεν τυγχάνουν εφαρμογής στην περίπτωση του ασφαλισμένου του ερωτήματος οι διατάξεις του ν. 3863/2010, όπως αυτές συμπληρώθηκαν με τα άρθρα 39 και 40 του ν. 3996/2011, ούτε αμέσως, αλλ΄ ούτε και εμμέσως (δια του ρηθέντος άρθρου 22 παρ. 1ε του Καταστατικού του ΤΕΑΠΕΤΕ). Τούτο δε, διότι οι διατάξεις αυτές, εκτός του ότι αφορούν φορείς (είτε μόνο κύριας, είτε κύριας και επικουρικής ασφάλισης) που έχουν την μορφή νπδδ και είναι αρμοδιότητας του Υπουργείου τότε Απασχόλησης, και τέτοιος δεν ετύγχανε το ΤΕΑΠΕΤΕ, εφαρμόζονται από 1-1-2011 και εφεξής με βάση τις προσαυξημένες χρονικές ή ηλικιακές προϋποθέσεις του άρθρου 10 του ν. 3863/2010, δηλαδή προϋποθέτουν αλλαγή (δυσμενοποίηση) των προϋποθέσεων θεμελίωσης του συνταξιοδοτικού δικαιώματος των ασφαλισμένων, πράγμα που δεν ισχύει στην περίπτωση του ΤΕΑΠΕΤΕ, αφού οι εφαρμοστέες εν προκειμένω διατάξεις του Καταστατικού του παρέμειναν αμετάβλητες όλα αυτά τα χρόνια και εξακολούθησαν να ισχύουν και μετά τη σύσταση του ΕΤΑΤ (κατ΄ άρθρο 61 περ. β΄ του ν. 3371/2005 και 15 του ν. 3863/2010) (ομόφωνα). Η απάντηση αυτή προσήκει και για το θέμα της εξαγοράς πλασματικών ετών τέκνων, από συνταξιούχο, πριν την 1/1/2011 του τ. ΤΕΑΠΕΤΕ (κατά πλειοψηφία). Το τ.ΕΤΑΤ δεν αναγνώρισε ορθώς για θεμελίωση τον πλασματικό χρόνο κενού χρονικού διαστήματος, μετά την αποχώρηση του ανωτέρω από την Τράπεζα, καθώς και ότι ο ανωτέρω δεν είχε δικαίωμα λήψης της προσυνταξιοδοτικής παροχής, πριν την συμπλήρωση του 55ου έτους της ηλικίας του, με αναγνώριση χρόνου ασφάλισης μετά την αποχώρηση από την Υπηρεσία. Τούτο δε, διότι κάθε, αναγνωριζόμενος χρόνος μετά την αποχώρηση του υπαλλήλου από την Τράπεζα, δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη για τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού του αιτήματος, καθόσον, κρίσιμος, κατά τα άνω, χρόνος, κατά τον οποίο λαμβάνονται υπόψη τα ασφαλιστικά δεδομένα μιας συγκεκριμένης περίπτωσης, είναι ο χρόνος εξόδου του ασφαλισμένου, ήτοι αποχώρησής του από την Τράπεζα, αφού αυτός αποτελεί και την βάση ελέγχου των προϋποθέσεων θεμελίωσης του συνταξιοδοτικού του αιτήματος (ομόφωνα). Δεν οφείλει το τ.ΕΤΑΤ νυν e- ΕΦΚΑ να καταβάλει επίδομα τέκνων, στον ανωτέρω, ο οποίος ήταν άγαμος γονέας που είχε αναγνωρίσει με δικαστική απόφαση δύο τέκνα, χωρίς ωστόσο να του έχει ανατεθεί η επιμέλειά τους (ομόφωνα). Η δυνατότητα επιστροφής των εισφορών αναγνώρισης, με τις οποίες εξαγοράσθηκαν, χωρίς να προβλέπεται από την κείμενη κοινωνικοασφαλιστική νομοθεσία, πλασματικά έτη ασφάλισης, προϋποθέτει ανάκληση ως παράνομων των αποφάσεων του ΔΣ τ. ΕΤΑΤ αναγνώρισης πλασματικού χρόνου ασφάλισης, η οποία ανάκληση συνεπάγεται αναζήτηση των καταβληθεισών στον ενδιαφερόμενο προσυνταξιοδοτικών παροχών και στη συνέχεια, λόγω του ότι οι εισφορές αναγνώρισης θα έχουν καταστεί επιγενομένως αχρεώστητες και επιστρεπτέες στον καταβαλόντα, πρέπει να συμψηφιστούν με τις ανωτέρω καταλογισθείσες προσυνταξιοδοτικές παροχές σύμφωνα με τα άρθρα 103 και 104 ν. 4387/2016 (ομόφωνα). Παραπέμφθηκε στο ΣΤ΄ Τμήμα κατόπιν του υπ’ αριθμ. 1151/2021 Πρακτικού του ΝΣΚ. Το ερώτημα λόγω της σπουδαιότητας και πολυπλοκότητάς του παραπέμπεται στην Ολομέλεια του Σώματος (ομόφωνα).

Ερωτάται: Α. Εάν δεδομένης της από 22.12.2022, δήλωσης του Μ.Α., έμμισθου δικηγόρου της ΔΕΔΔΗΕ Α.Ε., περί αναδρομικής επιλογής του τ. ΤΑΠ-ΔΕΗ ως υποχρεωτικού φορέα ασφάλισής του (στο οποίο ΤΑΠ-ΔΕΗ ουδέποτε είχε προηγουμένως ασφαλισθεί), συντρέχει περίπτωση αναδρομικής ασφάλισής του στον ως άνω Φορέα, λαμβανομένου υπόψη και του γεγονότος ότι ο Μ.Α. προέβη στις 27.06.2013 σε υποβολή Υπεύθυνης Δήλωσης, διά της οποίας δήλωσε ότι δεν επιθυμούσε την υπαγωγή του στον ασφαλιστικό φορέα ΤΑΠ-ΔΕΗ. Β. Εάν εν προκειμένω πληρούνται οι προϋποθέσεις των διατάξεων του άρθρου 45 του ν. 4194/2013 (Κώδικα Δικηγόρων), περί αυτοδίκαιης λύσεως της συμβάσεως έμμισθης εντολής που συνδέει τον δικηγόρο Μ.Α. με τη ΔΕΔΔΗΕ Α.Ε.(...)1. Επί του πρώτου σκέλους: Η από 22.12.2022 δήλωση του Μ.Α. περί «επιλογής του ΤΑΠ-ΔΕΗ, ως υποχρεωτικού φορέα ασφάλισής του στον ΕΦΚΑ», είναι άκυρη και δεν δύναται να οδηγήσει σε αναδρομική ασφάλισή του στο τ. ΤΑΠ-ΔΕΗ, δεδομένου ότι: α. Μετά την υποβολή στη ΔΕΔΔΗΕ Α.Ε. της από 27.06.2013 δηλώσεως του Μ.Α. περί εξαίρεσής του από την παράλληλη ασφάλιση στο τ. ΤΑΠ-ΔΕΗ και την πάροδο της προβλεπόμενης στο νόμο προθεσμίας των τριών μηνών από της προσλήψεώς του προς άσκηση του σχετικού δικαιώματος επιλογής, η οποία αποτελεί αποσβεστική προθεσμία κατά την έννοια του άρθρου 279 του Αστικού Κώδικα, τούτος δεν εδικαιούτο να επανέλθει και να υποβάλει στην εργοδότριά του νεότερη δήλωση με διαφορετικό περιεχόμενο, γιατί το σχετικό δικαίωμά του είχε ήδη αποσβεσθεί. β. Ακόμη και αν ήθελε θεωρηθεί ότι η προαναφερθείσα προθεσμία δεν είναι αποσβεστική και ότι κατ’ αρχήν ο Μ.Α. είχε δικαίωμα να επανέλθει και να υποβάλει νεότερη δήλωση με διαφορετικό περιεχόμενο από την πρώτη και πάλι η δήλωση αυτή δεν θα μπορούσε να επιφέρει την επιδιωκόμενη από αυτόν - αναδρομική - υπαγωγή του στην ασφάλιση του τ. ΤΑΠ-ΔΕΗ. Και τούτο, διότι η καθυστέρηση ενεργοποίησης του ασφαλιστικού δεσμού επί μακρό χρόνο (εν προκειμένω επί οκτώ και πλέον έτη), δεν είναι σύμφωνη προς τις αρχές οι οποίες πρέπει να διέπουν τις σχέσεις του ασφαλισμένου προς τον ασφαλιστικό φορέα και κατ’ επέκταση δεν επιτρέπεται παρά μόνο όταν προβλέπεται από ρητή διάταξη νόμου ή όταν δικαιολογείται από εξαιρετικά σοβαρό λόγο. Ωστόσο, οι προϋποθέσεις αυτές δεν συντρέχουν στην περίπτωση του Μ.Α., δεδομένου ότι δεν υφίσταται διάταξη νόμου που να επιτρέπει την αναδρομική του υπαγωγή στην ασφάλιση του τ. ΤΑΠ-ΔΕΗ και η απλή μεταστροφή της βούλησής του περί της υπαγωγής του στην παράλληλη αυτή ασφάλιση δεν δύναται από μόνη της και άνευ ετέρου σοβαρού επιχειρήματος να θεωρηθεί «εξαιρετικά σπουδαίος λόγος», ο οποίος θα μπορούσε να δικαιολογήσει την αναδρομική υπαγωγή του σε αυτή. γ. Η μη υπαγωγή του στην παράλληλη ασφάλιση του πρώην ΤΑΠ-ΔΕΗ, δεν οφείλεται σε τυχόν παραδρομή ή άρνηση του ασφαλιστικού οργανισμού να τον ασφαλίσει, αλλά οφείλεται σε συνειδητή επιλογή του ιδίου του Μ.Α. για εξαίρεσή του από αυτή, η οποία εκφράσθηκε διά γραπτής, αμετάκλητης, δηλώσεώς του, σύμφωνης προς τις επιταγές του νόμου και ως εκ τούτου δεσμευτικής, τόσο για τον ίδιο, όσο και για τον εργοδότη του. δ. Σε κάθε περίπτωση, δεν συνέτρεχε στο πρόσωπό του η προβλεπόμενη από την διάταξη του άρθρου 23 παράγραφος 3 του ν. 4892/2022 προϋπόθεση για τη νόμιμη υποβολή τοιαύτης δηλώσεως, η οποία προϋπόθεση συνίσταται στην ύπαρξη ενεργού ασφαλιστικού δεσμού του δηλούντα με δύο (ή περισσότερους) φορείς, ανάμεσα στους οποίους καλείται να επιλέξει διά της υποβαλλομένης στον e-ΕΦΚΑ δηλώσεώς του. Και τούτο διότι ο Μ.Α. ουδέποτε ενεγράφη στα μητρώα του πρώην ΤΑΠ-ΔΕΗ, ουδέποτε καταβλήθηκαν ασφαλιστικές εισφορές στο όνομά του, ούτε έλαβε χώρα οποιοσδήποτε σχετικός διακανονισμός για την καταβολή τους και ως εκ τούτου ουδέποτε τον συνέδεε ενεργός ασφαλιστικός δεσμός με το εν λόγω Ταμείο (ομόφωνα). 2. Επί του δεύτερου σκέλους: Η περίπτωση του Μ.Α. εμπίπτει ευθέως στο ρυθμιστικό πεδίο της διάταξης του άρθ. 45 παρ. 1 του Κώδικα Δικηγόρων (ν. 4194/2013), διότι από την 31.12.2022 πληρούνται στο πρόσωπό του όλες οι προβλεπόμενες από αυτή προϋποθέσεις εφαρμογής της, δεδομένου ότι αυτός: α. είναι ασφαλισμένος μόνο στο τ. ΕΤΑΑ-ΤΑΝ (και ουδέποτε υπήρξε ασφαλισμένος στο τ. ΤΑΠ-ΔΕΗ), β. έχει θεμελιώσει δικαίωμα λήψης πλήρους σύνταξης από τον ανωτέρω ασφαλιστικό οργανισμό (τ. ΕΤΑΑ-ΤΑΝ), ο οποίος πλέον έχει ενταχθεί στον e-ΕΦΚΑ (ημερομηνία έναρξης ασφάλισης: 28.08.1981) και γ. έχει συμπληρώσει το όριο ηλικίας των 67 ετών την 31.12.2022 (έτος γέννησης: 1955). Ως εκ τούτου, η σύμβαση έμμισθης εντολής που τον συνέδεε με την εργοδότριά του ΔΕΔΔΗΕ Α.Ε., θα πρέπει να θεωρηθεί ως αυτοδικαίως λυθείσα την 31.12.2022 (ομόφωνα).