Περί της υπαγωγής της πληρωμής ενίων υ δαπανών  των Δήμων και κοινοτήτων εις τας  διατάξεις του άρθρου 38 του από 17/5-15.6.1959 Β.Διατάγματος

Περί υπαγωγής εις τα τακτικά Φορολογικά Δικαστήρια των φορολογικών διαφορών δήμων και κοινοτήτων και της μετονομασίας τούτων εις Τακτικά Διοικητικά Δικαστήρια.

Υπαγωγή της πληρωμής στις διατάξεις του άρθρου 38 του από 17/5-15.6.1959 Β.Διατάγματος της πληρωμής δαπανών κατανάλωσης Ηλεκτρικής εωέργειας για οποιαδήποτε χρήση.

Περί υπαγωγής εις τας διατάξεις του άρθρου 11 του Ν.Δ. 4277/62 του προσωπικού του πρώην Ελληνικού Ταπητουργικού Οργανισμού και των Επαγγελματιών και Βιοτεχνικών Επιμελητηρίων, ως και περί αναγνωρίσεως προυπηρεσιών τινων ιατρών του ΙΚΑ.

Περί επεκτάσεως του διά τους τακτικούς υπαλλήλους του ΙΚΑ ισχύοντος συνταξιοδοτικού καθεστώτος και εις το τακτικόν προσωπικόν ενίων Ν. Π. Δ. Δ. , υπαγωγής ορισμένων κατηγοριών προσωπικού ενίων Ν. Π. Δ.Δ. εις την ασφάλισιν του Κλάδου Συντάξεων του ΙΚΑ και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων.

Περί τροποποιήσεως, συμπληρώσεως και αντικαταστάσεως ενίων διατάξεων της περί των προσόδων των δήμων και κοινοτήτων νομοθεσίας και περί άλλων τινων συναφών διατάξεων.

Περί κωδικοποιήσεως εις ενιαίον κείμενον Νόμου των ισχυουσών διατάξεων περί των προσόδων των δήμων και κοινοτήτων.

Περί κυρώσεως της ψηφισθείσης εις Γενεύην κατά το έτος 1973 υπ' αριθμ. 138 Διεθνούς Συμβάσεως "περί του κατωτάτου ορίου ηλικίας εισόδου εις την απασχόλησιν και προσαρμογής της ελληνικής νομοθεσίας προς τας διατάξεις αυτής".

Περί επαναφοράς εν ισχύι του Ν.Δ. 2189/52 "περί Τοπικών Ενώσεων και Κεντρικής Ενώσεως Δήμων και Κοινοτήτων της Ελλάδος" ως ετροποποιήθη και συνεπληρώθη μέχρι της 20ης Απριλίου 1967, τροποποιήσεως, συμπληρώσεως και αντικαταστάσεως ενίων διατάξεων αυτού ως και καταργήσεως συναφών διατάξεων

Η τυχόν εκ των υστέρων κρίσις των άνευ εγγράφου εντολής εκτελεσθεισών εργασιών ως βαρυνουσών τον κύριον του έργου δεν παρέχει εις τον ανάδοχον το δικαίωμα να ζητήση άνευ ετέρου διά της προσφυγής την επιδίκασιν των δαπανών εις τας οποίας υπεβλήθη προς τούτο, αλλ' απαιτείται και εις την περίπτωσιν ταύτην διά τον καθορισμόν του διά τας εργασίας ταύτας ανταλλάγματος η τήρησις της ως άνω διαδικασίας καταρτίσεως συγκριτικού πίνακος και πρωτοκόλλου κανονισμού τιμής μονάδος νέων εργασιών, διά δε την πληρωμήν η διενέργεια επιμετρήσεως και η έγκρισις του σχετικού λογαριασμού, αποτελούντος την προς τούτο απαιτουμένην πιστοποίησιν, κατά τα οριζόμενα εις τα άρθρα 5 παρ. 7 επ. και 8 του ν. 1418/1984 ως και 38, 40, 43 και 44 του Π. Διατάγματος 609/1985. Οθεν, κατόπιν της διά της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως χαρακτηρισμού της ως άνω εργασίας ως βαρυνούσης το Ελληνικόν Δημόσιον και της ακυρώσεως της περί του αντιθέτου αποφάσεως του Β' Υπαρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού, ανακύπτει μεν συμφώνως προς το άρθρον 56 παρ. 4 του Π. Διατάγματος 341/1978, εις το οποίον το άρθρον 4 του ν. 1406/1983 παραπέμπει, υποχρέωσις της αρμοδίας υπηρεσίας του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης να προβή εις τας ως άνω ενεργείας προς καθορισμόν και πληρωμήν εις τον ανάδοχον του διά την εργασίαν ταύτην ανταλλάγματος, ουχί νομίμως όμως το εκδόν την αναιρεσιβαλλομένην απόφασιν Διοικητικόν Εφετείον προέβη αυτό εις κρίσιν περί του οφειλομένου διά τας εργασίας ταύτας ποσού και επιδίκασιν εις την αναιρεσίβλητον ανάδοχον κοινοπραξίαν το υπό ταύτης διά της προσφυγής αιτηθέν ποσόν των δαπανών εις τας οποίας αύτη, κατά τους ισχυρισμούς της, υπεβλήθη, χωρίς να βεβαιώση ότι είχεν εν προκειμένω κινηθή ενώπιον της αρμοδίας υπηρεσίας του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης η υπό των ανωτέρω διατάξεων διά τον καθορισμόν του σχετικού ποσού διαδικασία, εις τούτο δε δεν ήσκει επιρροήν το ότι το καθ' ου η προσφυγή Ελληνικόν Δημόσιον δεν ημφισβήτησε το ύψος της δαπάνης ταύτης, εφ' όσον τούτο ηρνείτο κατ' αρχήν την υποχρέωσίν του να αποκαταστήση την δαπάνην ταύτην.