Αρμοδιότητες - Καθήκοντα Νοσηλευτών-τριών των Νοσοκομείων και των λοιπών Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων του ΕΣΥ καθώς και των δημόσιων δομών παροχής υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.

Αρμοδιότητες - Καθήκοντα των Προϊσταμένων της Νοσηλευτικής Υπηρεσίας των Νοσοκομείων και των λοιπών Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων του ΕΣΥ.

Τεχνικές προδιαγραφές για τη συστέγαση ιδιωτικών φορέων παροχής Υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.

ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΑΜΟΙΒΩΝ σε ιατρικό προσωπικό:..επιδιώκεται η ανάκληση της 46 Συν/ση 6η/29.4.2013 Πράξης του Κλιμακίου Προληπτικού Ελέγχου Δαπανών στο Ι Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην προηγούμενη σκέψη, ορθώς με την υπό ανάκληση πράξη κρίθηκε μη νόμιμη η διενεργούμενη κράτηση υπέρ του ... Ο ισχυρισμός δε του ανωτέρω ταμείου ότι οι ιατροί του ΕΣΥ που συμμετέχουν στη λειτουργία των απογευματινών ιατρείων των νοσοκομείων δεν δύναται να αντιμετωπίζονται ως ιδιώτες ούτε ασκούν στο πλαίσιο της λειτουργίας τους ιδιωτικό έργο, αλλά αντιθέτως η αμοιβή που εισπράττουν για τη συμμετοχή τους σε αυτά είναι δημόσια λόγω αφενός του σκοπού του νόμου, ο οποίος με τη θέσπιση των απογευματινών ιατρείων απέβλεψε στην εξυπηρέτηση δημοσίου σκοπού και δη στην αξιοποίηση του εξοπλισμού των δημόσιων νοσοκομείων και στην εξασφάλιση ευκολότερης πρόσβασης των πολιτών στις προσφερόμενες από τα δημόσια νοσοκομεία υπηρεσίες υγείας, αφετέρου της χρήσης από τους ιατρούς των απογευματινών ιατρείων των ιατρικών μηχανημάτων και εν γένει της υποδομής των δημόσιων νοσοκομείων, είναι αβάσιμος και απορριπτέος. Και τούτο, διότι ο νομοθέτης, ενόψει της ισχύουσας απαγόρευσης της παράλληλης άσκησης ελεύθερου ιατρικού επαγγέλματος από τους ιατρούς του ΕΣΥ και των δραστικών περιορισμών της κείμενης νομοθεσίας στη δυνατότητα άσκησης ιδιωτικού ιατρείου από τους πανεπιστημιακούς ιατρούς που εργάζονται σε πανεπιστημιακές κλινικές, εργαστήρια ή μονάδες των νοσοκομείων του ΕΣΥ, εισήγαγε, στο πλαίσιο της θέσπισης των απογευματινών ιατρείων με το άρθρο 9 του ν. 2889/2001 και της ολοήμερης (εκτός τακτικού ωραρίου) λειτουργίας των νοσηλευτικών ιδρυμάτων του ΕΣΥ με το άρθρο 1 του ν. 3868/2010, στοιχεία και διαδικασίες που προσιδιάζουν στην άσκηση ιδιωτικού ιατρείου, με σκοπό, χάριν της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των δημόσιων νοσοκομείων έναντι των ιδιωτικών και της αύξησης με νόμιμο τρόπο των αποδοχών των ιατρών που επιθυμούν να απασχολούνται στα ιατρεία αυτά, να καταστήσει, υπό τη μορφή κινήτρου, την αμοιβή που εισπράττουν οι ιατροί στο πλαίσιο της ανωτέρω ολοήμερης λειτουργίας ιδιωτική και πάντως εντελώς διακριτή και ανεξάρτητη από τις λοιπές πάσης φύσεως αποδοχές που λαμβάνουν από την εργασία που προσφέρουν υποχρεωτικά κατά το τακτικό ωράριο του νοσοκομείου, λόγω της υπαλληλικής τους σχέσης, χωρίς, όμως, να αποβλέπει και στη μετατροπή των δημόσιων νοσοκομείων που λειτουργούν απογευματινά ιατρεία σε ιδιωτικές κλινικές και εργαστήρια ούτε των ιατρών που συμμετέχουν σε αυτά σε ελεύθερους επαγγελματίες. Τούτο άλλωστε συνάγεται και από το γεγονός ότι παρά τις βελτιώσεις που το άρθρο 1 του ν. 3868/2010 επέφερε κυρίως σε οργανωτικά θέματα της λειτουργίας των απογευματινών ιατρείων, διατηρήθηκε σε ισχύ η παρ. 5 του άρθρου 13 του ν. 2889/2001, με την οποία ρητά προβλέπεται ότι τα (δυνητικά) εισοδήματα των ιατρών του ΕΣΥ και των πανεπιστημιακών ιατρών από τις ιατρικές επισκέψεις και τις ιατρικές πράξεις στο πλαίσιο της ολοήμερης (απογευματινής) λειτουργίας των νοσοκομείων, θεωρείται ότι προέρχονται από την άσκηση ιδιωτικού έργου, ο δε περί του αντιθέτου προβαλλόμενος ισχυρισμός του Ταμείου, σύμφωνα με τον οποίο το θεσπιζόμενο με την ανωτέρω διάταξη νομικό πλάσμα δεν επιδιώκει να καταστήσει ιδιωτική την παρεχόμενη εργασία των ιατρών κατά την λειτουργία των ολοήμερων (απογευματινών) ιατρείων, αλλά να εισάγει ως προς την αμοιβή που εισπράττεται για την εργασία αυτή διαφορετικό καθεστώς φορολόγησης, είναι με βάση τα προεκετεθέντα αβάσιμος και απορριπτέος.(...). Ως εκ τούτου, τα ποσά της αμοιβής που εισπράττουν οι ιατροί του ΕΣΥ, λόγω της συμμετοχής τους στην ολοήμερη λειτουργία των απογευματινών ιατρείων των νοσοκομείων, δεν συνιστούν αποζημίωση, κατά την έννοια που προσδίδει σε αυτή το άρθρο 27 του π.δ. 422/1981, και δεν υπόκεινται στην προβλεπόμενη από τη διάταξη αυτή κράτηση. Κατ’ ακολουθία όσων έγιναν δεκτά, η αίτηση ανάκλησης πρέπει να απορριφθεί.