Χορήγηση άδειας στο μόνιμο στρατιωτικό και εν γένει πολιτικό προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων.

Καθορισμός ύψους, δικαιούχων, όρων και προϋποθέσεων χορήγησης επιδομάτων κινδύνου και ειδικών αποζημιώσεων που καταβάλλονται στο στρατιωτικό προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων.

Καθορισμός Προϋποθέσεων Χορήγησης ειδικής Αποζημίωσης 90,00 ευρώ στο Στρατιωτικό και Πολιτικό Προσωπικό του Τάγματος Εκκαθάρισης Ναρκοπεδίων Ξηράς (ΤΕΝΞ), ειδικότητας ναρκαλιευτή, για κάθε ημέρα εργασίας σε ναρκοπέδιο ή ύποπτο χώρο.

Καθορισμός ύψους, δικαιούχων, όρων και προϋποθέσεων χορήγησης επιδομάτων κινδύνου και ειδικών αποζημιώσεων που καταβάλλονται στο στρατιωτικό προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων.(Καταργήθηκε με την Φ.841/38/26939/Σ.5184/2018, ΦΕΚ-1119/Β/27.3.2018)

Για τη ρύθμιση θεμάτων που αναφέρονται στο ιπτάμενο στρατιωτικό προσωπικό του Λιμενικού Σώματος, στην απλούστευση της διαδικασίας με την οποία χορηγούνται τα δώρα εορτών στους συνταξιούχους και στην κύρωση υπουργικών αποφάσεων.

Τροποποίηση της υπ’ αρ. Φ. 841/38/26939/Σ.5184/ 23.3.2018 κοινής απόφασης του Υπουργού Εθνικής Άμυνας και του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών «Καθορισμός ύψους, δικαιούχων, όρων και προϋποθέσεων χορήγησης επιδομάτων κινδύνου και ειδικών αποζημιώσεων που καταβάλλονται στο στρατιωτικό προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων» (Β’ 1119).

Τροποποίηση της υπό στοιχεία Φ.841/38/26939/Σ.5184/23.3.2018 κοινής απόφασης του Υπουργού Εθνικής Άμυνας και του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών «Καθορισμός ύψους, δικαιούχων, όρων και προϋποθέσεων χορήγησης επιδομάτων κινδύνου και ειδικών αποζημιώσεων που καταβάλλονται στο στρατιωτικό προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων» (Β΄ 1119).

Καθορισμός του Tρόπου και των Διαδικασιών Χορήγησης Έκτακτης Εφάπαξ Παροχής στο Πυροσβεστικό Προσωπικό, στους Εποχικούς Πυροσβέστες, στα Πληρώματα των Εναέριων Μέσων και στο Προσωπικό της Τεχνικής Βάσης.

Από το συνδυασμό των  του ν.δ. 2396/1953, της 129/2534/20.1.2010 κοινής απόφασης των Υπουργών Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και Οικονομικών και της παρ. 4 του άρθρου 19 του ν. 2503/1997 συνάγεται ότι τα υπηρεσιακά αυτοκίνητα των Δήμων αφενός μεν δεν επιτρέπεται να κινούνται εκτός των ορίων της περιφέρειας, στην οποία ασκούνται οι αρμοδιότητες του οικείου Δήμου, αφετέρου δε πρέπει να οδηγούνται μόνο από τον υπεύθυνο οδηγό, άλλως για την κατ’ εξαίρεση οδήγησή τους από άλλους υπαλλήλους πρέπει να παρέχεται η προβλεπόμενη από την παρ. 4 του άρθρου 19 του ν. 2503/1997 έγκριση. Σε περίπτωση ωστόσο, που υπάλληλος με εντολή του Δήμου μετακινείται εκτός έδρας για εκτέλεση υπηρεσίας, που ανάγεται στα καθήκοντά του, όπως αυτά προσδιορίζονται στο πλαίσιο των ανατιθεμένων σ’ αυτόν αρμοδιοτήτων, δικαιούται ημερήσιας αποζημίωσης, παρά το γεγονός ότι μετακινήθηκε με μη νόμιμο μεταφορικό μέσο (υπηρεσιακό αυτοκίνητο) με εντολή της Υπηρεσίας, εφόσον αυτό δεν ασκεί επιρροή στη νομιμότητα της εν λόγω δαπάνης, δεδομένου ότι ο σκοπός της χορήγησης της ημερήσιας αποζημίωσης σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 9 του ν. 2685/1999 στους υπαλλήλους που μετακινούνται εκτός έδρας, είναι η κάλυψη των έκτακτων εξόδων στα οποία υποβάλλονται λόγω του πραγματικού γεγονότος της μετακίνησης και παραμονής τους εκτός έδρας (βλ. ΕΣ Πράξη Ι Τμ. 171/2007, Πράξη Κλιμ.Προλ.Ελ.Δαπαν.Ι Τμ. 110/2013). 

Με τις διατάξεις του άρθρου 2 του ν. 2685/1999, προσδιορίσθηκε, πλην άλλων, το εννοιολογικό περιεχόμενο των ημερών εκτός έδρας μετακίνησης των υπαλλήλων, ο τρόπος καθορισμού του ανώτατου αριθμού των ημερών μετακίνησης σε μηνιαία βάση, το γενικό ανώτατο όριο των κατά μήνα και κατ’ έτος επιτρεπόμενων μετακινήσεων (120 ημέρες) καθώς και οι προϋποθέσεις υπέρβασης του κατά περίπτωση τιθέμενου ορίου. Ειδικότερα, σύμφωνα με την ως άνω διάταξη, επιτρέπεται η υπέρβαση του εν λόγω ορίου με την έκδοση κοινής απόφασης του Υπουργού Οικονομικών και του κατά περίπτωση αρμοδίου Υπουργού μόνο για την αντιμετώπιση έκτακτων γεγονότων καθώς και σε ειδικές κατηγορίες υπαλλήλων (υπαλλήλων του Υπουργείου Ανάπτυξης, μηχανικών του Υπουργείου Περιβάλλοντος, υπαλλήλων του ΣΔΟΕ, γεωτεχνικών υπαλλήλων) για την εξυπηρέτηση ιδιαίτερων υπηρεσιακών αναγκών. Περαιτέρω, με την παράγραφο 1 του άρθρου 9 του ν. 3833/2010, στο πλαίσιο εξορθολογισμού του συστήματος πραγματοποίησης και αποζημίωσης των μετακινήσεων με σκοπό τον περιορισμό των λειτουργικών εξόδων του Δημοσίου (βλ. την επί του εν λόγω άρθρου αιτιολογική έκθεση του σχετικού νόμου), περιορίσθηκε το γενικό ανώτατο όριο των κατά μήνα και κατ’ έτος επιτρεπόμενων μετακινήσεων στις εξήντα (60) ημέρες, με δυνατότητα υπέρβασής του κατά είκοσι ημέρες, χωρίς όμως να μεταβάλλονται οι προϋποθέσεις της υπέρβασης αυτής, δηλαδή η υποχρεωτική έκδοση κοινής υπουργικής απόφασης, η συνδρομή έκτακτων συνθηκών ή η κάλυψη ιδιαίτερων υπηρεσιακών αναγκών για τις ειδικές κατηγορίες υπαλλήλων που μνημονεύονται στις σχετικές διατάξεις. Και τούτο, διότι όπως προκύπτει από τη γραμματική διατύπωση του άρθρου 9 παρ. 1 του ν. 3833/2010 και ειδικότερα από τη ρητή παραπομπή στις διατάξεις του άρθρου 2 παρ. 3 του ν. 2685/1999, ως προς το ζήτημα της υπέρβασης, με το νόμο αυτό δεν επήλθε αντικατάσταση του συστήματος των μετακινήσεων που εισήγαγε ο ν. 2685/1999 αλλά τροποποίηση συγκεκριμένων ρυθμίσεων αυτού (βλ. και την σχετική αιτιολογική έκθεση του νόμου), μεταξύ άλλων και ως προς το γενικό ανώτατο όριο των επιτρεπόμενων μετακινήσεων, χωρίς να απαλείφονται οι λοιποί νόμιμοι όροι πραγματοποίησής τους, όπως προβλέπονται από το γενικό νομοθέτημα του ν. 2685/1999. Εξ άλλου, με την ίδια διάταξη του άρθρου 9 του ν. 3833/2010, όπως αυτή συμπληρώθηκε με το άρθρο 49 παρ. 1 του ν. 3871/2010, δόθηκε μεν η δυνατότητα και περαιτέρω υπέρβασης του ανωτάτου μηνιαίου ορίου μετακινήσεων, δηλαδή και πέραν των είκοσι ημερών, η δυνατότητα όμως αυτή συνοδεύτηκε με την θέσπιση ειδικών προς τούτο προϋποθέσεων, που συνίστανται στην έκδοση και πάλι κοινής υπουργικής απόφασης εφόσον συντρέχουν «έκτακτες υπηρεσιακές ανάγκες και εφόσον το προσωπικό που ασκεί τα συγκεκριμένα υπηρεσιακά καθήκοντα δεν επαρκεί», ενώ στην απόφαση αυτή πρέπει να προσδιορίζονται οι ειδικότητες, τα συγκεκριμένα υπηρεσιακά καθήκοντα στα οποία αφορά η υπέρβαση καθώς και ο μέγιστος επιτρεπόμενος αριθμός των καθ’ υπέρβαση του ανωτάτου ορίου ημερών μετακίνησης. Επομένως και υπό το καθεστώς του ν. 3833/2010, θεσπίζεται ένα κατ’ αρχήν γενικό ανώτατο όριο επιτρεπόμενων μετακινήσεων σε μηνιαία και ετήσια βάση, η όποια δε υπέρβασή του τελεί υπό τους όρους του άρθρου 2 παρ. 3 του ν. 2685/1999 σε συνδυασμό με αυτούς του άρθρου 9 παρ. 1 του ν. 3833/2010. Σε κάθε δε περίπτωση για την πραγματοποίηση μετακινήσεων καθ’ υπέρβαση του ανωτάτου ορίου απαιτείται η προηγούμενη έκδοση κοινής υπουργικής απόφασης και η συνδρομή των λοιπών ουσιαστικών προϋποθέσεων των εν λόγω διατάξεων. Αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή σύμφωνα με την οποία η υπέρβαση των 60 ημερών μετακίνησης κατά μήνα και κατ’ έτος μέχρι την κάλυψη της αριθμητικής οροφής των είκοσι ημερών, δύναται να πραγματοποιηθεί χωρίς την έκδοση σχετικής υπουργικής απόφασης και χωρίς την τήρηση των ως άνω ουσιαστικών προϋποθέσεων, εκτός του ότι θα αντέβαινε το γράμμα της παρ. 1 του άρθρου 9 του ν. 3833/2010, θα αναιρούσε και τον ίδιο τον σκοπό της διάταξης που έγκειται στην περιστολή των δημοσίων δαπανών μέσω της θέσπισης πιο αυστηρών προϋποθέσεων για τις υπηρεσιακές μετακινήσεις.