Καθορισμός των ιδιαίτερων καθηκόντων και αρμοδιοτήτων. α) Του εκπαιδευτικού προσωπικού, που υπηρετεί σε σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής (ΣΜΕΑ) της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ειδικά σχολεία, τμήματα ένταξης), και σε προγράμματα ειδικής αγωγής (παράλληλη στήριξη και παροχή διδασκαλίας στο σπίτι). β) Του ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού και του ειδικού βοηθητικού προσωπικού, που υπηρετεί στις σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής, πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Καθορισμός της διαδικασίας ανάδειξης των μονομελών οργάνων των Μονοτμηματικών Σχολών, των Τμημάτων, των Τομέων και λοιπών μονομελών οργάνων των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (Α.Ε.Ι.), των εκπροσώπων των μελών Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού (Δ.Ε.Π.), Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού (Ε.Ε.Π.), Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού (Ε.ΔΙ.Π.), Ειδικού Τεχνικού Εργαστηριακού Προσωπικού (Ε.Τ.Ε.Π.) και των φοιτητών στα συλλογικά όργανα των Α.Ε.Ι.

Τροποποίηση της με αρ. πρωτ. 27922/Γ6/08-03-2007 (449 Β΄) υπουργικής απόφασης «Καθορισμός των ιδιαίτερων καθηκόντων και αρμοδιοτήτων: α) Του εκπαιδευτικού προσωπικού, που υπηρετεί σε σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής (ΣΜΕΑ) της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ειδικά σχολεία, τμήματα ένταξης), και σε προγράμματα ειδικής αγωγής (παράλληλη στήριξη και παροχή διδασκαλίας στο σπίτι). β) Του ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού και του ειδικού βοηθητικού προσωπικού, που υπηρετεί στις σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής, πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Παράταση της προθεσμίας για την ανάληψη καθηκόντων μεταταχθείσας μονίμου εκπαιδευτικού Β/θμιας Εκπαίδευσης σε θέση μέλους Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού (Ε.ΔΙ.Π.) της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ – Αναλογική εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 17 παρ.2 του ν. 3528/2007 (Υ.Κ.). (...) Επειδή στις διατάξεις που ρυθμίζουν τη διαδικασία μετάταξης εκπαιδευτικών Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης σε θέσεις μελών Ε.Ε.Π. και Ε.ΔΙ.Π. των Α.Ε.Ι., δεν ορίζεται προθεσμία για την ανάληψη καθηκόντων των μεταταχθέντων ούτε παράταση αυτής, στην εν λόγω περίπτωση τυγχάνει αναλογικής εφαρμογής, η διάταξη του άρθρου 17 παρ.2 του ν.3528/2007 (Υ.Κ.).

Ερωτάται: α) Πώς διαμορφώνεται η υπηρεσιακή κατάσταση των μελών Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού (Ε.ΔΙ.Π.) και Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού (Ε.Ε.Π.) των Α.Ε.Ι. ως προς το όριο των πρόσθετων αμοιβών από τη συμμετοχή τους σε έργα/προγράμματα των Ειδικών Λογαριασμών Κονδυλίων Έρευνας (Ε.Λ.Κ.Ε) των Α.Ε.Ι., τα οποία χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από διεθνείς ή ιδιωτικούς πόρους και, συγκεκριμένα, εάν οι εν λόγω αμοιβές υπάγονται στο όριο αμοιβών του άρθρου 104 παρ. 2 του Συντάγματος. β) Σε περίπτωση αρνητικής απάντησης στο πρώτο ερώτημα και λαμβάνοντας υπόψη ότι οι πρόσθετες αυτές αμοιβές εξαιρούνται από το όριο αποδοχών της παραγράφου 1 του άρθρου 28 του ν. 4354/2015, σύμφωνα με το άρθρο 246 παρ. 3 του ν. 4957/2022, αν αυτές υπόκεινται σε κάποιο άλλο όριο αμοιβών, όπως το ύψος αμοιβής του Προέδρου του Αρείου Πάγου, κατά το άρθρο 14 του ν. 2703/1999, όπως αυτό ερμηνεύεται από το άρθρο 34 παρ. 4 του ν. 2768/1999 ή το όριο πρόσθετων αμοιβών κατά το άρθρο 15 του ν. 2703/1999.(..) α) Οι πρόσθετες αποδοχές - αμοιβές των μελών Ε.Ε.Π. και Ε.ΔΙ.Π. των Α.Ε.Ι. από τη συμμετοχή τους σε έργα/προγράμματα (ερευνητικά, αναπτυξιακά και εκπαιδευτικά) των Ε.Λ.Κ.Ε. του Α.Ε.Ι. στο οποίο υπηρετούν ή άλλου Α.Ε.Ι., που χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από διεθνείς ή ιδιωτικούς πόρους, δεν υπόκεινται στο προβλεπόμενο από τη συνταγματική διάταξη του άρθρου 104 παρ.2 ανώτατο όριο αμοιβών (ομόφωνα). β) Οι πρόσθετες αυτές αποδοχές εξαιρούνται από το ανώτατο όριο του άρθρου 28 του ν. 4354/2015, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 246 του ν. 4957/2022, όπως η παράγραφος 3 του άρθρου αυτού τροποποιήθηκε με την παράγραφο 8 του άρθρου 30 του ν.5029/2023, οι οποίες δεν επιτρέπουν την εφαρμογή προγενέστερων διατάξεων που όριζαν διαφορετικά ή έθεταν άλλο όριο αμοιβών (ομόφωνα).

ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:Μη νόμιμη  η καταβολή συνολικού ποσού 4.090,24 ευρώ από Πανεπιστήμιο σε διδάσκοντες, ως αποδοχών τους μηνός Μαρτίου 2015, χρονικό διάστημα κατά το οποίο απασχολήθηκαν με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου στο Τμήμα Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου, βάσει της διάταξης του άρθρου 5 του π.δ. 407/1980 (ΦΕΚ Α΄ 112), καθόσον αυτοί δεν έχουν την ιδιότητα μέλους του Δ.Ε.Π. άλλου Α.Ε.Ι. της χώρας ή μέλους του Εκπαιδευτικού Προσωπικού των Τ.Ε.Ι., όπως ρητώς απαιτείται από τη διάταξη του άρθρου 2 παρ. 1 εδ. δ΄ του ν. 1674/1986 και συνεπώς μη νομίμως τους ανατέθηκε η άσκηση διδακτικού έργου στο προαναφερόμενο Τμήμα του Πανεπιστημίου, το οποίο δεν είναι νεοσύστατο, αντιθέτως, έχει παρέλθει από την ίδρυσή του ικανό χρονικό διάστημα, το οποίο θα επέτρεπε, κατά την κοινή πείρα, στο Πανεπιστήμιο να ακολουθήσει τις συνήθεις διαδικασίες διορισμού μελών του ακαδημαϊκού και ερευνητικού τους προσωπικού.(ΣΥΓΓΝΩΣΤΗ ΠΛΑΝΗ)

Προμήθειες Ν.Ι.Μ.Τ.Σ.1) Η προμήθεια από το Ν.Ι.Μ.Τ.Σ. των περί ων το ερώτημα υλικών αγγειοπλαστικής έλαβε χώραν εκτός της ισχύουσας σύμβασης, χωρίς να τηρηθούν οι διατάξεις των άρθρων 82 επ. του Ν 2362/1995 και 1, 2 του Ν 2286/1995 για τη νόμιμη προμήθεια τέτοιων υλικών (με διαγωνισμό, ενώ δεν προκύπτει συνδρομή των νομίμων προϋποθέσεων προμήθειας με απευθείας ανάθεση). Συνεπώς πρόκειται για απολύτως άκυρες συμβάσεις και, ως εκ της ακυρότητας αυτής, οι σχετικές δαπάνες δεν είναι νόμιμες. Η ακυρότητα πλήττει τις συμβάσεις προμήθειας των υλικών αγγειοπλαστικής στο σύνολό  τους και όχι μόνο το τίμημα και, ως εκ τούτου, δεν τίθεται και θέμα τιμολόγησης των παραληφθέντων και χρησιμοποιηθέντων υλικών ανάλογα με τις συμβατικές τιμές της σύμβασης προμήθειας. 2) Βεβαίως δεν αποκλείεται το δικαίωμα των προμηθευτών των περί ων πρόκειται υλικών να στραφούν κατά του Ν.Ι.Μ.Τ.Σ. και να ζητήσουν την απόδοση της ωφέλειας αυτού κατ άρθρο 904 ΑΚ. Εφόσον συμβεί δε τούτο και υποχρεωθεί το Ν.Ι.Μ.Τ.Σ. σε καταβολή, θα μπορεί να στραφεί κατά των υπαλλήλων του (ιατρών) κατ άρθρο 39 του ΝΔ 496/1974 για την αποκατάσταση της ζημίας του. 3) Τέλος, από την καθυστέρηση υποβολής των δαπανών νοσηλίων στα ασφαλιστικά ταμεία μπορεί να χωρήσει παραγραφή της αξιώσεως του Ν.Ι.Μ.Τ.Σ., εφόσον συμπληρωθεί ο χρόνος αυτής. Για την αποφυγή τέτοιου ενδεχομένου θα πρέπει το Ν.Ι.Μ.Τ.Σ. να υποβάλει τα δικαιολογητικά που αφορούν τις (λοιπές) δαπάνες νοσηλίων (χωρίς τα τιμολόγια αγοράς των περί ων πρόκειται υλικών αγγειοπλαστικής). (ομοφ.)

ΑΠΟΔΟΧΕΣ:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη ΙΙ της παρούσας, το Κλιμάκιο κρίνει ότι μη νομίμως ανατέθηκε στις δύο φερόμενες ως δικαιούχους .....και ..... η άσκηση διδακτικού έργου στο Τμήμα Αρχιτεκτονικής της Πολυτεχνικής Σχολής του ....., με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου κατ’ εφαρμογή του άρθρου 5 του π.δ/τος 407/1980, για το εαρινό εξάμηνο του ακαδημαϊκού έτους 2014 – 2015, προεχόντως διότι αυτές δεν φέρουν την ιδιότητα μέλους του Δ.Ε.Π. άλλου Α.Ε.Ι. της χώρας ή μέλους του Εκπαιδευτικού Προσωπικού των Τ.Ε.Ι., όπως ρητώς απαιτείται από τη διάταξη του άρθρου 2 παρ. 1 εδ. δ΄ του ν. 1674/1986 για την ανάθεση διδακτικού έργου σε μη νεοϊδρυθέν Πανεπιστήμιο, όπως είναι το ….(ιδρύθηκε ως …… με το άρθρο 1 του ν.3341/1927 και μετονομάστηκε σε ….με το άρθρο 7 του ν. 3108/1954) και σε μη νεοσύστατο Τμήμα, όπως είναι το Τμήμα Αρχιτεκτονικής της Πολυτεχνικής Σχολής του ....., που ιδρύθηκε με το ν.δ. 3422/1955 (ΦΕΚ Α΄ 281). Άλλωστε, από την ίδρυση και έναρξη λειτουργίας του, ήτοι από το ακαδημαϊκό έτος 1956-1957, έχει παρέλθει ικανό χρονικό διάστημα, το οποίο θα επέτρεπε, κατά την κοινή πείρα, στα αρμόδια όργανα του Πανεπιστημίου να ακολουθήσουν τις συνήθεις διαδικασίες διορισμού μελών του ακαδημαϊκού και ερευνητικού προσωπικού των Σχολών και Τμημάτων του. Συνεπώς, για το λόγο αυτό, ο οποίος δεν προβάλλεται μεν από τη διαφωνούσα Επίτροπο, πλην όμως δύναται να εξετασθεί αυτεπαγγέλτως από το Κλιμάκιο στο πλαίσιο του προληπτικού ελέγχου δαπανών, καθόσον συνιστά προκριματικό ζήτημα που ανάγεται στη νομιμότητα της ελεγχόμενης δαπάνης και προκύπτει ευθέως από τα στοιχεία του φακέλου (πρβλ. Ελ.Συν. Ι Τμ. 193/2011, 147/2011, 280/2010, 273/2009, 83 και 75/2007), η εντελλόμενη δαπάνη είναι μη νόμιμη. Περαιτέρω, ανεξαρτήτως των ανωτέρω,  η ανάθεση διδακτικού έργου σε αυτές υπόκειται, ενόψει της ιδιότητάς τους ως υπαλλήλων Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης α΄ και β΄ βαθμού, στους περιορισμούς των διατάξεων του άρθρου 31 του ν. 3528/2007 ... και του αντίστοιχου άρθρου 38 του ν.3584/2007 (για τη .....) περί χορήγησης της εκεί προβλεπόμενης άδειας, μετά από αιτιολογημένη θετική γνώμη του αρμόδιου υπηρεσιακού συμβουλίου. Εν προκειμένω, ωστόσο, όπως προκύπτει από τα δικαιολογητικά που συνοδεύουν το ελεγχόμενο ένταλμα, η ..., υπάλληλος κλάδου ΠΕ Αρχιτεκτόνων Μηχανικών της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων της Περιφερειακής Ενότητας Θεσσαλονίκης, προσκόμισε μεν την 145779/2725/3.4.2015 άδεια του Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, ως αρμοδίου οργάνου, με την οποία της επιτρέπεται η άσκηση διδακτικού έργου με αμοιβή και εκτός ωραρίου εργασίας, πλην όμως δεν προκύπτει ότι για την έκδοση της σχετικής πράξης έχει προηγηθεί η χορήγηση σύμφωνης γνώμης από το αρμόδιο Υπηρεσιακό Συμβούλιο των Υπαλλήλων Ο.Τ.Α. β΄ βαθμού, κατά παράβαση της οριζόμενης στο άρθρο 31 του ν.3528/2007 διαδικασίας. Εξάλλου, όσον αφορά στη ....., Αρχιτέκτονα Μηχανικού του Δήμου Βέροιας, αυτή δεν προσκομίζει ούτε άδεια του Δημάρχου, ως αρμοδίου προς διορισμό οργάνου, σύμφωνα με το άρθρο 38 του ν.3584/2007, παρά μόνο τη με αρ. πρωτ. ΔΥ/Ε/224/3.4.2015 βεβαίωση της Διευθύντριας της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος – Καθαριότητας – Πολιτικής Προστασίας του Δήμου περί του ότι η άσκηση διδακτικού έργου δεν αποτελεί παρακώλυση των κύριων υπηρεσιακών της καθηκόντων, η οποία ωστόσο δεν πληροί τους ορισμούς του νόμου, ούτε άλλωστε προκύπτει ότι έχει δοθεί προηγουμένως η σύμφωνη γνώμη του αρμόδιου προς τούτο Υπηρεσιακού Συμβουλίου Υπαλλήλων Ο.Τ.Α. Ν. …. Εξάλλου, αλυσιτελώς προβάλλεται με το 30631/30.6.2015 έγγραφο επανυποβολής του επίμαχου χρηματικού εντάλματος ότι η δεύτερη από τις φερόμενες ως δικαιούχους, ....., απευθύνθηκε με αίτησή της στο αρμόδιο Υπηρεσιακό Συμβούλιο, το οποίο, με την 11/2015 απόφασή του, έκρινε εαυτό αναρμόδιο για τη χορήγηση σχετικής άδειας, επικαλούμενο τη ΔΙΔΑΔ/Φ.57/209/28725/13.11.2008 ερμηνευτική εγκύκλιο του Υπουργείου Εσωτερικών, σύμφωνα με την οποία .η άσκηση διδακτικού έργου στο Δημόσιο δεν συνιστά άσκηση ιδιωτικού έργου επ’ αμοιβή. Και τούτο, διότι, κατά τα γενόμενα δεκτά ανωτέρω, η σύμφωνη αιτιολογημένη γνώμη του οικείου υπηρεσιακού συμβουλίου απαιτείται ανεξαρτήτως του αν η εργασία του υπαλλήλου παρέχεται σε ν.π.δ.δ., όπως τα Α.Ε.Ι. ή σε ιδιώτη, μέσω δε ερμηνευτικής εγκυκλίου δεν εισάγονται δεσμευτικοί κανόνες δικαίου, αλλά μόνο μέσω της νομοθετικής οδού, με την θέσπιση σχετικών κανόνων δικαίου. Επομένως, εφόσον δεν τηρήθηκε σχετικά με τις ανωτέρω η διαγραφόμενη στα άρθρα 31 του ν.3528/2007 και 38 του ν.3584/2007 διαδικασία για την ανάθεση σ’ αυτές διδακτικού έργου ως “ιδιωτικού έργου” επ’ αμοιβή, είναι μη νόμιμη η απασχόλησή τους ως έκτακτο εκπαιδευτικό προσωπικό στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του … για το εαρινό εξάμηνο του έτους 2014-2015, όπως βασίμως προβάλλει η διαφωνούσα Επίτροπος, κατ’ εκτίμηση του προβαλλόμενου λόγου.

ΜΕΙΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ:	Συνακόλουθα, για λόγους ισότητας των διαδίκων και ίσου μέτρου κρίσης όμοιων ή παρεμφερών υποθέσεων, το Δικαστήριο οφείλει να συμπεριλάβει στην κρίση του όλα τα ανωτέρω και να μην μεταβάλει τη νομολογία του θέτοντας νέα κριτήρια. Ενόψει αυτών και τα ισχύοντα κατά τον χρόνο δημοσίευσης του ν. 4093/2012, οι συγκεκριμένες μειώσεις των αποδοχών των μελών Ε.Ε.ΔΙ.Π. των Α.Ε.Ι., που επήλθαν με τον νόμο αυτό αποκλειστικά με βάση το αμιγώς αριθμητικό κριτήριο και χωρίς να προκύπτει, από συγκεκριμένα στοιχεία, ότι ελήφθη υπόψη η εκ του άρθρου 16 παρ. 6 εδ. β΄ αναγνώριση του δημοσίου λειτουργήματος που αυτά επιτελούν, και, ακολούθως, οι με βάση αυτές μειώσεις των συντάξεων του προσωπικού αυτού, συνυπολογιζόμενες με τις υπόλοιπες μειώσεις που, κατά τα ανωτέρω, επιβλήθηκαν διαδοχικά στις αποδοχές του εν λόγω προσωπικού, καθώς και τα βάρη που έχουν επιβληθεί στους συνταξιούχους του Δημοσίου (περικοπές συντάξεων, πλήρης κατάργηση των επιδομάτων εορτών και αδείας) και τις αλλεπάλληλες φορολογικές επιβαρύνσεις, υπερβαίνουν, λόγω του σωρευτικού τους αποτελέσματος και της έκτασής τους, το όριο που θέτουν οι συνταγματικές αρχές της αναλογικότητας και της ισότητας στα δημόσια βάρη και παραβιάζουν την κατ’ άρθρο 25 παρ. 4 του Συντάγματος, υποχρέωση των πολιτών για εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης, δεδομένης, εξάλλου, και της αδυναμίας προώθησης των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και είσπραξης των ληξιπροθέσμων φορολογικών οφειλών που απετέλεσαν, κατά τα προεκτεθέντα, έναν από τους λόγους για τους οποίους κρίθηκαν και πάλι αναγκαίες, μεταξύ άλλων, οι επίμαχες μειώσεις στις αποδοχές των μελών Ε.Ε.ΔΙ.Π. των Α.Ε.Ι. (πρβλ. ΣτΕ Ολομ. 479/2018, ΣτΕ 1198/2017). Κατά συνέπεια, οι διατάξεις της περίπτωσης 18 της υποπαραγράφου Γ.1 της παραγράφου Γ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, με τις οποίες μειώθηκαν οι αποδοχές των εν ενεργεία μελών Ε.Ε.ΔΙ.Π. των Α.Ε.Ι., κατ’ επέκταση δε και οι συντάξιμες αποδοχές των συνταξιούχων πρώην μελών του, αντίκεινται προς τις συνταγματικές διατάξεις των άρθρων 4 παρ. 5, 16 παρ. 6 εδ. β΄ και 25 παρ. 1δ και 4 και καθίστανται, ως εκ τούτου ανίσχυρες και μη εφαρμοστέες. H γνώμη, όμως, αυτή δεν κράτησε.(..) Με το άρθρο 1 του (πρώτου) Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ [«Κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο έχει δικαίωμα στον σεβασμό της περιουσίας του. Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί την περιουσία του παρά μόνο για λόγους δημόσιας ωφέλειας και υπό τους όρους που προβλέπουν ο νόμος και οι γενικές αρχές του διεθνούς δικαίου»], που κυρώθηκε με το ν.δ. 53/1974 και έχει, σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, υπερνομοθετική ισχύ, κατοχυρώνεται ο σεβασμός της περιουσίας κάθε προσώπου, την οποία μπορεί να στερηθεί μόνο για λόγους δημόσιας ωφέλειας, τηρουμένων των συνταγματικών αρχών της ισότητας συμμετοχής στα δημόσια βάρη (άρθρ. 4 παρ. 5) και της αναλογικότητας (άρθρ. 25 παρ. 1). Στην έννοια της περιουσίας περιλαμβάνονται όχι μόνον τα εμπράγματα δικαιώματα, αλλά και όλα τα περιουσιακής φύσης δικαιώματα και τα κεκτημένα οικονομικά συμφέροντα, ήτοι και απαιτήσεις που απορρέουν από έννομες σχέσεις δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου είτε αναγνωρισμένες με δικαστική ή διαιτητική απόφαση είτε απλώς γεγενημένες κατά το εθνικό δίκαιο, εφόσον υπάρχει νόμιμη προσδοκία ότι μπορούν, σε περίπτωση αρνήσεως, να ικανοποιηθούν δικαστικώς. Τέτοιες είναι και οι απαιτήσεις για σύνταξη και για κοινωνικοασφαλιστικές εν γένει παροχές. Από τις ανωτέρω διατάξεις συνάγεται, επίσης, ότι η διατήρηση στο διηνεκές των απονεμηθεισών ήδη συντάξεων στο ίδιο ύψος δεν αποτελεί μεν δικαίωμα που εμπίπτει στην έννοια της προστατευόμενης από τις ως άνω διατάξεις περιουσίας, ώστε η μειωτική μεταβολή αυτών για το μέλλον να στοιχειοθετεί παραβίαση αυτών (διατάξεων) πλην, η αναγνωρισμένη από το υφιστάμενο δίκαιο αξίωση του συνταξιούχου για καταβολή της νομίμως κανονισθείσας συντάξεώς του, που έχει γεννηθεί και, δυναμένη να επιδιωχθεί δικαστικά, αποτελεί στοιχείο της περιουσίας αυτού, δεν επιτρέπεται να καταργηθεί ή αποσβεστεί ή περιοριστεί με αναδρομική ουσιαστική νομοθετική ρύθμιση, παρά μόνο στην περίπτωση που συντρέχουν πράγματι λόγοι επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος, οι οποίοι δικαιολογούν την κατάργηση ή τον περιορισμό της, τηρουμένης πάντοτε μίας δίκαιης ισορροπίας μεταξύ των απαιτήσεων του γενικού συμφέροντος και των επιταγών της προάσπισης του περιουσιακού δικαιώματος (ΕλΣυν Ολ. 1854/2019, 1506/2016, 4327/2014, 1517/2011, 2028/2004 κ.ά.).  (..) Κατ’ ακολουθίαν των ως άνω παραδοχών, οι διατάξεις της περιπτώσεως 18 της υποπαραγράφου Γ.1 της παραγράφου Γ΄ του άρθρου πρώτου του                ν. 4093/2012, σύμφωνα με τις οποίες η μειωτική αναπροσαρμογή των συντάξεων των συνταξιούχων μελών Ε.Ε.ΔΙ.Π. των ΑΕΙ ανατρέχει στην 1η.8.2012, σε χρόνο, δηλαδή, πριν από τη δημοσίευση του ν. 4093/2012 στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (12.11.2012), ειδικώς ως προς την αναδρομική τους ισχύ πάσχουν εκ του ότι αντίκεινται στο άρθρο 1 του (πρώτου) Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ. Και τούτο διότι, ενώ πρόκειται για στέρηση γεγενημένου περιουσιακής φύσης δικαιώματος, ήτοι συνταξιοδοτικής παροχής συγκεκριμένου ποσού το οποίο έχει νομίμως καταβληθεί, δεν προκύπτει ότι το αναδρομικό της μείωσης υπαγορεύθηκε από ειδικούς και επιτακτικούς λόγους δημόσιας ωφέλειας ούτε τεκμηριώνεται η αναγκαιότητα και προσφορότητα της αναδρομικότητας για την επίτευξη του συνολικώς επιδιωκόμενου με τον ν. 4093/2012 σκοπού δημοσίου συμφέροντος (ΕλΣυν Ολ. 4327/2014, 7412/2015, 1506/2016, 1854/2019, 738/2020, 2070/2020). Καθ’ ο μέρος, επομένως, η ισχύς τους ανατρέχει σε χρόνο προγενέστερο της δημοσιεύσεως του ν. 4093/2012 στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, οι επίμαχες διατάξεις, οι οποίες είχαν ως συνέπεια να εκδοθεί σε βάρος τής εκκαλούσης η προαναφερθείσα από 4.2.2013 απόφαση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, με την οποία υποχρεούται στην επιστροφή, σε έξι μηνιαίες δόσεις, του ποσού των 381,65 ευρώ από τις ήδη καταβληθείσες σε αυτήν συντάξεις, παρίστανται ανίσχυρες.