Συμπλήρωση της υπ’ αρ. 52907/28.12.2009 υπουργική απόφαση (ΦΕΚ 2621 Β) «Ειδικές ρυθμίσεις για την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία σε κοινόχρηστους χώρους των οικισμών που προορίζονται για την κυκλοφορία πεζών».

Αντικατάσταση της υπ’ αρ. 52907/2009 υπουργικής απόφασης «Ειδικές ρυθμίσεις για την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία σε κοινόχρηστους χώρους των οικισμών που προορίζονται για την κυκλοφορία πεζών» (Β’ 2621) .

ΘΕΜΑ: Διευκρινίσεις για την εφαρμογή των ρυθμίσεων της με αρ. 52907/28-12-2009 απόφασης Υπουργού ΠΕΚΑ «Ειδικές ρυθμίσεις για την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία σε κοινόχρηστους χώρους των οικισμών που προορίζονται για την κυκλοφορία πεζών»(ΦΕΚ 2621 Β΄31-12-2009) ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 3/2011  ΑΔΑ: 4Α1Ζ0-Ο

Ειδικές ρυθμίσεις για την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία σε κοινόχρηστους χώρους των οικισμών που προορίζονται για την κυκλοφορία πεζών.

Υποχρεώσεις και μέτρα για την ασφαλή διέλευση των  πεζών κατά την εκτέλεση εργασιών σε κοινόχρηστους χώρους πόλεων και οικισμών που προορίζονται για την κυκλοφορία πεζών. 

ΘΕΜΑ: Δημοσίευση απόφασης Υπουργού ΠΕΚΑ για ειδικές ρυθμίσεις εξυπηρέτησης ατόμων με αναπηρία σε κοινόχρηστους χώρους πόλεων και οικισμών που προορίζονται για την κυκλοφορία πεζών

Ειδικές ρυθμίσεις για την εξυπηρέτηση ΑμΕΑ σε υφιστάμενα κτίρια.

Όπως, όμως, παρατέθηκε στη σκέψη 3, οι περιλαμβανόμενοι στη χερσαία ζώνη λιμένος χώροι αποτελούν κοινόχρηστους χώρους, οι οποίοι προορίζονται μόνο για έργα και εγκαταστάσεις που εξυπηρετούν τις λειτουργικές ανάγκες του λιμένα και, συνεπώς, παραχώρηση χώρου εντός της ζώνης αυτής είναι επιτρεπτή μόνο για την εξυπηρέτηση των ανωτέρω αναγκών και σύμφωνα με το άρθρο 24 του ν. 2971/2001. Περαιτέρω, κατά τα αναφερόμενα στην ίδια σκέψη, η έκδοση άδειας οικοδομής για την κατασκευή έργων, της παραπάνω κατηγορίας, όταν αυτή απαιτείται, δεν αντικαθιστά την υποχρέωση έκδοσης της κατά το άρθρο 18 παρ. 2 του ν. 2971/2001 απόφασης του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας, η οποία εκδίδεται μετά από σύμφωνη γνώμη των Υπουργείων Εμπορικής Ναυτιλίας και Πολιτισμού και του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού σε κάθε περίπτωση εκτέλεσης έργων για την εξυπηρέτηση των αναγκών του λιμένα. Στην κρινόμενη περίπτωση, ανεξαρτήτως αν τα κτίσματα με αριθμούς 1, 2, 4, 5, 6, 7 και 8 εμπίπτουν στην έννοια των έργων που εξυπηρετούν τις λειτουργικές ανάγκες του λιμένα (πρβλ. ΣτΕ 2274/2011 σκ. 16) και ανεξαρτήτως αν οι 565/3.5.2006, 1343/5.10.2006 και 1174/10.8.2006 άδειες οικοδομής για τα κτίσματα αυτά πληρούν τις προϋποθέσεις του άρθρου 9 παρ. 3 του ν. 2987/2002, το προσβαλλόμενο πρωτόκολλο, κατά το μέρος που αφορά τις ανωτέρω κατασκευές, έχει νομίμως εκδοθεί, εφόσον ελλείπει η απαιτούμενη από το άρθρο 18 παρ. 2 του ν. 2971/2001 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας για την ανέγερσή τους. Περαιτέρω, το ανωτέρω πρωτόκολλο νομίμως εκδόθηκε και κατά το μέρος που αφορά το κτίσμα με αριθμό 3, το οποίο φέρεται να έχει ανεγερθεί υπό την ισχύ των διατάξεων του α.ν. 2344/1940, δεδομένου ότι από την 6717/18.5.2000 απόφαση του Διευθυντή της Δ/νσης Αυτοδιοίκησης και Αποκέντρωσης της Περιφέρειας ..., την οποία η αιτούσα προσκομίζει για πρώτη φορά ενώπιον του Δικαστηρίου και με την οποία εγκρίνεται απλώς η 37/2000 πράξη της Λιμενικής Επιτροπής ... περί κατασκευής συμπληρωματικών έργων αναψυκτηρίου βόρειας προβλήτας λιμένα και νέων γραφείων της Μαρίνας, χωρίς οποιαδήποτε ειδικότερη αναφορά σε κατασκευές ή μνεία σχετικών σχεδιαγραμμάτων, δεν προκύπτει άδεια κατασκευής του συγκεκριμένου επίμαχου κτίσματος, ούτε, άλλωστε, το εν λόγω κτίσμα νομιμοποιήθηκε με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, κατά τα οριζόμενα στην παρ. 9 του άρθρου 29 του ν. 2971/2001 για έργα που έγιναν χωρίς άδεια πριν από την ισχύ του νόμου αυτού. Κατόπιν τούτων, ο προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως πρέπει να απορριφθεί. Επειδή, με προφορική δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου της κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο, η αιτούσα υπέβαλε παραίτηση από το λόγο ακυρώσεως ότι το επίδικο πρωτόκολλο εκδόθηκε χωρίς την πρόταση της αρμόδιας λιμενικής αρχής.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγινα δεκτά στις προηγούμενες σκέψεις, το Τμήμα κρίνει ότι η εκτέλεση, με δαπάνες του Δήμου ....., των εργασιών διαμόρφωσης των πρασιών, οι οποίες ανήκουν κατά κυριότητα στους ιδιώτες ιδιοκτήτες των οικοπέδων του οικείου οικοδομικού τετραγώνου και αποτελούν τμήμα των οικοπέδων αυτών, δεν προβλέπεται ούτε από το άρθρο 75 του ν. 3463/2006 ούτε από άλλη διάταξη νόμου και δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι εξυπηρετεί τη λειτουργική του δραστηριότητα ή την αποτελεσματικότερη εκπλήρωση των σκοπών του Δήμου. Εξάλλου, το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος των πρασιών αυτών έχει δοθεί, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Δήμου, στην κυκλοφορία του κοινού, δεν αρκεί για να καταστήσει τους χώρους αυτούς κοινόχρηστους, αφού, όπως προεκτέθηκε, μόνο κατά την έγκριση, επέκταση, αναθεώρηση ή τροποποίηση του οικείου ρυμοτομικού σχεδίου μπορεί να προβλέπεται, υπό προϋποθέσεις, η υποχρεωτική ενοποίηση των πρασιών ενός οικοδομικού τετραγώνου ή η δημιουργία κοινόχρηστων χώρων από τις πρασιές των οικοπέδων. Πλην όμως, το Τμήμα κρίνει, κατ΄ αποδοχή σχετικού ισχυρισμού του Δήμου, ο οποίος προβλήθηκε με το 10995/9.6.2010 (αριθμ. πρωτ. Ε.Σ. 31649/9.6.2010) έγγραφο του Δημάρχου αυτού, ότι πεπλανημένως πλην συγγνωστώς και άνευ πρόθεσης καταστρατήγησης των κειμένων διατάξεων τα αρμόδια όργανα του Δήμου ..... υπέλαβαν ότι η διενέργεια της δαπάνης αυτής είναι νόμιμη, ενόψει της θεώρησης κατά το παρελθόν των χρηματικών ενταλμάτων με τα οποία πληρώθηκαν ο 1ος, 2ος, και 3ος λογαριασμός του προαναφερόμενου έργου. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η εντελλόμενη δαπάνη είναι μη νόμιμη, όμως το επίμαχο χρηματικό ένταλμα πρέπει να θεωρηθεί λόγω συγγνωστής πλάνης.

Καταβολή ημερομισθίων :Με τα δεδομένα αυτά το Τμήμα κρίνει ότι η πρόσληψη των φερόμενων ως δικαιούχων των επίμαχων ενταλμάτων με τη διαδικασία του άρθρου 209 του ανωτέρω Κώδικα δεν είναι νόμιμη, κατά τον βασίμως προβαλλόμενο λόγο διαφωνίας του Επιτρόπου. Ως εκ τούτου, είναι αβάσιμοι οι ισχυρισμοί του Δήμου ....., που προβλήθηκαν κατά την επιστροφή των ενταλμάτων στον διαφωνούντα Επίτροπο, αφού οι εργασίες που εκτελέστηκαν συνιστούν αποκλειστικά εργασίες συντήρησης πρασίνου σε κοινόχρηστους χώρους του ως άνω Δήμου, για τις οποίες δεν απαιτείται τεχνική γνώση και έκτακτη επέμβαση από εξειδικευμένο προσωπικό, όπως προαναφέρθηκε. Λαμβανομένης δε υπόψη της παρανομίας στη διαδικασία πρόσληψης των φερόμενων ως δικαιούχων παρέλκει η εξέταση της αιτίασης του Επιτρόπου ότι δεν προκύπτει η φύση και η ποσότητα των έκτακτων αναγκών, για την εξυπηρέτηση των οποίων προσελήφθη το ανωτέρω προσωπικό, εφόσον οι διατάξεις του άρθρου 209 του Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων, που προβλέπουν την πρόσληψη προσωπικού για τις έκτακτες ανάγκες των δήμων, που εκτελούνται με αυτεπιστασία δεν εφαρμόζονται στη συγκεκριμένη περίπτωση, αφού δεν πρόκειται για εκτέλεση έργου αλλά για εργασίας. Εξάλλου, αλυσιτελώς προβάλλεται και ο ισχυρισμός του Δήμου ότι δεν επαρκούν οι εργαζόμενοι στο Δήμο υπάλληλοι, για την εκτέλεση της ως άνω εργασίας, εφόσον ανεξαρτήτως του γεγονότος αν υπηρετεί επαρκές προσωπικό στο Δήμο για την εκτέλεση της  εργασίας αυτής, δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του νόμου για την πρόσληψη από το Δήμο του εν λόγω έκτακτου προσωπικού. Όμως, τα αναφερόμενα στην πράξη επιστροφής σχετικά με το γεγονός ότι η εκτέλεση των ανωτέρω εργασιών με αυτεπιστασία δεν αποδεικνύεται ότι είναι οικονομικά συμφερότερη για το Δήμο ανάγονται στο ουσιαστικό μέρος της δαπάνης, για το οποίο, σύμφωνα με το άρθρο 17 παρ. 6 του Οργανισμού του Ελεγκτικού Συνεδρίου (π.δ/γμα 774/1980, ΦΕΚ 189 Α΄) σχετικές αμφιβολίες του Επιτρόπου δεν κωλύουν τη θεώρηση του εντάλματος, μετά την οποία ανακοινώνεται η υπόθεση στο αρμόδιο Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου.   Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, οι εντελλόμενες με τα επίμαχα χρηματικά εντάλματα δαπάνες δεν είναι νόμιμες και τα χρηματικά αυτά εντάλματα δεν πρέπει να θεωρηθούν.