ΘΕΜΑ: Διακοπή εργασιών υποκαταστημάτων ομόρρυθμης εταιρείας κι έναρξη δραστηριότητας ατομικής επιχείρησης στον ίδιο χώρο από αποχωρούν μέλος αυτής.

Μη εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 13 του ΚΦΕ σε περίπτωση διακοπής των εργασιών επιχείρησης και έναρξης στον ίδιο χώρο με το ίδιο αντικείμενο εργασιών άλλης επιχείρησης.

ΘΕΜΑ: Πώληση των παγίων και εμπορευμάτων επιχείρησης που διακόπτει τις εργασίες της, σε άλλη επιχείρηση που κάνει έναρξη εργασιών στον ίδιο χώρο με το ίδιο αντικείμενο. 

Περαιτέρω διευκρινίσεις σχετικά με τη βεβαίωση προκαταβολής φόρου εισοδήματος σε περίπτωση διακοπής εργασιών ατομικής επιχείρησης.(ΑΔΑ:Ψ7Ν046ΜΠ3Ζ-ΓΘ6)

Πρόσθετες διευκρινίσεις σχετικά με τη βεβαίωση προκαταβολής φόρου εισοδήματος σε περίπτωση διακοπής εργασιών ατομικής επιχείρησης.(ΑΔΑ:ΩΒΨ046ΜΠ3Ζ-Ε3Β)

Πραγματοποίηση δαπανών δήμων που αφορούν α) στη μισθοδοσία του προσωπικού που μετατάχθηκε ή μεταφέρθηκε σε αυτούς με τον ν.3852/2010 και β) στην εκπλήρωση ανειλημμένων συμβατικών υποχρεώσεων εκτέλεσης έργων, ή προκύπτουν από την άσκηση νέων αρμοδιοτήτων που μεταβιβάσθηκαν με τον ίδιο νόμο, μέχρι την κατάρτιση και ψήφιση του προϋπολογισμού τους, έτους 2011.

Παροχή υπηρεσιών καθαριότητας των εξωτερικών χώρων (...)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη ΙΙ της παρούσας, το Κλιμάκιο κρίνει ότι, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα από τη διαφωνούσα Επίτροπο, τα αρμόδια όργανα του Πανεπιστημίου, κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 68 παρ. 1 του ν. 3863/2010, αποδέχθηκαν την οικονομική προσφορά της φερομένης ως δικαιούχου ατομικής επιχείρησης, χωρίς να την καλέσουν για διευκρινήσεις, αφού η προσφορά αυτή, ως προς το διοικητικό κόστος και το εργολαβικό όφελος, που ανερχόταν ετησίως στα ποσά των 120 και 360 ευρώ, αντίστοιχα, εμφανιζόταν εξ αντικειμένου ως υπερβολικά χαμηλή. Το ότι η προσφορά εμφανιζόταν ως υπερβολικά χαμηλή προκύπτει από τη συνεκτίμηση των επίμαχων ποσών διοικητικού κόστους και εργολαβικού οφέλους, του αντικειμένου της σύμβασης, του χρονικού διαστήματος διάρκειας αυτής (ένα έτος) και του γεγονότος ότι σε αυτήν προβλεπόταν ότι ο ιδιοκτήτης της ατομικής επιχείρησης θα αποτελούσε τον έναν από τους τέσσερις καθημερινά και πλήρως απασχολούμενους στο έργο της καθαριότητας, για τον οποίο ωστόσο δεν υπολογίστηκε αμοιβή, καθόσον, όπως αναφέρεται στο από 13.3.2017 υπόμνημα της φερόμενης ως δικαιούχου ατομικής επιχείρησης, αυτός ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα (μέσω της ατομικής επιχείρησης) και ως αμοιβή για την παροχή των συγκεκριμένων υπηρεσιών λαμβάνει το εργολαβικό κέρδος.  Όφειλαν, συνεπώς, τα αρμόδια όργανα του Πανεπιστημίου να ζητήσουν διευκρινίσεις από την ως άνω ατομική επιχείρηση και ακολούθως, αφού εκτιμούσαν τη λυσιτέλεια των ισχυρισμών της, να αποφασίσουν αιτιολογημένα για την αποδοχή ή την απόρριψη της προσφοράς της. Επομένως, τα αρμόδια όργανα του Πανεπιστημίου, κρίνοντας ότι η εν λόγω προσφορά ήταν αποδεκτή και παραλείποντας να καλέσουν την ατομική επιχείρηση προς αιτιολόγηση των προαναφερθέντων στοιχείων της προσφοράς της, υπερέβησαν τα άκρα όρια της διακριτικής τους ευχέρειας, με συνέπεια η ανάθεση των επίμαχων υπηρεσιών στη φερόμενη ως δικαιούχο να μην είναι νόμιμη. Εξάλλου, ο ισχυρισμός που προβάλλεται με το 1164/7420/17.3.2017 έγγραφο του Πανεπιστημίου και με το από 13.3.2017 υπόμνημα της φερόμενης ως δικαιούχου ατομικής επιχείρησης ότι ο προσδιορισμός του εύλογου διοικητικού κόστους και εργολαβικού κέρδους ανάγεται στον τρόπο άσκησης της επιχειρηματικής δραστηριότητάς της, η οποία διαμόρφωσε την προσφορά της κατά την ελεύθερη κρίση της, αναλαμβάνοντας το βάρος του επιχειρηματικού κινδύνου, είναι απορριπτέος. Τούτο διότι δεν αίρει τον εμφανιζόμενο  χαρακτήρα της προσφοράς ως ασυνήθιστα χαμηλής, ούτε δύναται να θεραπεύσει την αναδειχθείσα ως άνω ουσιώδη παράβαση της διαδικασίας (βλ. πράξη Κ.Π.Ε.Δ. στο IV Τμ. 181/2016). Αλυσιτελώς δε επικαλείται το Πανεπιστήμιο δικαστικές αποφάσεις που εκδόθηκαν στο πλαίσιο άλλων διαγωνιστικών διαδικασιών για να αιτιολογήσει το εύλογο των στοιχείων της οικονομικής της προσφοράς, καθόσον η κρίση αυτή πρέπει να γίνεται από την αναθέτουσα αρχή, ενόψει των συγκεκριμένων συνθηκών της υπό σύναψη σύμβασης και των παρεχόμενων από τη διαγωνιζόμενη εταιρεία διευκρινίσεων. Ωστόσο, αβασίμως προβάλλει η Επίτροπος ότι η προσφορά της φερόμενης ως δικαιούχου ατομικής επιχείρησης έπρεπε να απορριφθεί, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 7 παρ. 3 της διακήρυξης, διότι οι αναγραφόμενες σε αυτή μηνιαίες αμοιβές ενός εκ των τεσσάρων απασχολούμενων – έστω και αν αυτός ήταν ο ιδιοκτήτης της ατομικής επιχείρησης – ήταν μηδενικές και, κατά συνέπεια υπολείπονταν των ελάχιστων νομίμων. Και τούτο, διότι η υποχρέωση αναγραφής στις υποβληθείσες στον εν λόγω διαγωνισμό προσφορές του ύψους του προϋπολογισμένου ποσού που αφορά τις πάσης φύσεως νόμιμες αποδοχές των εργαζομένων που θα απασχοληθούν στο έργο, που προβλέπεται στο άρθρο 68 του ν. 3862/2010 και στην οικεία διακήρυξη, αφορά σε εταιρείες που απασχολούν προσωπικό και στοχεύουν στην εισαγωγή ενός νομοθετικού πλαισίου για τη διασφάλιση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων στις εταιρείες αυτές και όχι σε περιπτώσεις που ο ανάδοχος ασκεί ατομική επιχείρηση και παρέχει ο ίδιος τις σχετικές υπηρεσίες (πρβλ. KΠΕΔ στο VII Τμ. 124, 275/2013).

Καταβολή σε 60 εργαζομένους της επιχείρησης  σε χρήμα της αξίας των ειδών θερινής ένδυσης και υπόδησης.(...) Με δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη 2 της παρούσας, η εντελλόμενη δαπάνη είναι μη νόμιμη, διότι μετά την ισχύ του Άρθρου 2 Υποπαράγραφος Δ9 Κεφάλαιο Δ άρθρο 24 παρ. 4 του ν. 4336/2015, οι παροχές που έχουν στόχο τη διασφάλιση της υγιεινής και της ασφάλειας των συνθηκών εργασίας χορηγούνται αποκλειστικά και μόνο σε είδος και επομένως και τα είδη ένδυσης ατομικής προστασίας των εργαζομένων στη Δημοτική Επιχείρηση Τηλεθέρμανσης ..... Δήμου ..... θα πρέπει να χορηγούνται αποκλειστικά και μόνο σε είδος, χωρίς να τυγχάνει, πλέον, εφαρμογής η δυνατότητα που έδινε η ανωτέρω Επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας στην εν λόγω επιχείρηση, όπως καταβάλει εξ ολοκλήρου την αξία των ειδών αυτών σε χρήμα, καθώς, όπως προαναφέρθηκε, η εν λόγω νομοθετική διάταξη, ως διάταξη αναγκαστικού δικαίου κατισχύει των σχετικών προβλέψεων της συγκεκριμένης σ.σ.ε.. Ο ισχυρισμός της ..... ότι και μετά τη θέση σε ισχύ της ως άνω διάταξης του ν.4336/2015 είναι δυνατή η χορήγηση σε χρήμα της αξίας των συγκεκριμένων ειδών, καθόσον αυτά δεν αποτελούν τον εξοπλισμό ατομικής προστασίας του π.δ.396/1994, που συνδέεται με την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων, αλλά αποτελούν είδη ατομικής προστασίας συνήθους ένδυσης και υπόδησης, θα πρέπει να απορριφθεί προεχόντως ως αβάσιμος, διότι από καμία διάταξη νόμου δεν προκύπτει τέτοιου είδους διάκριση μεταξύ εξοπλισμού ατομικής προστασίας για τη διασφάλιση της υγιεινής και της ασφάλειας των εργαζομένων και μέσων ατομικής προστασίας συνήθους ένδυσης και υπόδησης, αφού όλα τα ως άνω είδη για να χαρακτηρίζονται ως «ατομικής προστασίας» θα πρέπει να συνδέονται με την προστασία της υγείας και της ασφάλειας του εργαζόμενου στο χώρο εργασίας του. Mη ανακλητέα με την Ελ. Συν. Τμήμα 7 Πράξη 33/2017

ΠΑΡΟΧΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ:Με δεδομένα αυτά, η εντελλόμενη δαπάνη είναι νόμιμη, διότι το ύψος της συμφωνηθείσας αμοιβής δεν αντίκειται στην αρχή της οικονομικότητας. Ειδικότερα, πρόκειται για επείγον, σπουδαίο για τα συμφέροντα της Επιχείρησης και δυσεπίλυτο νομικό ζήτημα, η αντιμετώπισή του οποίου απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις και εμπειρία στο πεδίο του φορολογικού δικαίου, καθόσον    α) αφορά σε καταλογισμό ιδιαίτερα μεγάλου ποσού, η καταβολή του οποίου δύναται να διαταράξει την εύρυθμη λειτουργία της, β) πρόκειται για άσκηση δύο διαφορετικών «ενδίκων βοηθημάτων» δηλαδή ενδικοφανούς προσφυγής και αίτησης αναστολής, γ) με το αίτημα αναστολής επιδιώκεται η αναστολή της καταβολής του, ενώ η άσκηση της ενδικοφανούς προσφυγής εντός προθεσμίας τριάντα (30) ημερών αποτελεί προϋπόθεση για την προσφυγή στα αρμόδια δικαστήρια και την κατάθεση του κυρίου ενδίκου βοηθήματος, δ) με το κάθε ένα από τα ένδικα αυτά βοηθήματα πλήττεται αυτοτελώς η νομιμότητα εξήντα έξι (66) διαφορετικών καταλογιστικών πράξεων που αφορούν σε οκτώ (8) διαφορετικά είδη φορολογίας και δέκα (10) διαφορετικές χρήσεις ε) για τις πράξεις αυτές, που αντιμετωπίζονται ως συναφείς (πρβλ. άρθρο 122 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, ν. 2717/1999, Α΄ 97), μπορεί να ασκηθεί  μία κοινή ενδικοφανής προσφυγή και ένα κοινό αίτημα αναστολής και ε) για κάθε ένα από τα ένδικα αυτά βοηθήματα προβλέπεται ειδική αμοιβή από τον Κώδικα Δικηγόρων (...)Τις ανωτέρω δε απαιτούμενες εξειδικευμένες γνώσεις και εμπειρία στο πεδίο του φορολογικού δικαίου, για  τη νομική αντιμετώπιση των ανωτέρω καταλογιστικών πράξεων, διαθέτει, κατά την αιτιολογημένη κρίση του Διοικητικού Συμβουλίου της Επιχείρησης, ο εντολοδόχος δικηγόρος. Συνεπώς, ο προσδιορισμός της αμοιβής του στο ύψος των 10.000 ευρώ δεν υπερβαίνει τα εύλογα όρια για τη θεραπεία της συγκεκριμένης ανάγκης της Δημοτικής Επιχείρησης.

Προσμέτρηση ή μη χρονικού διαστήματος, κατά το οποίο δημόσιος υπάλληλος είχε τεθεί σε αυτοδίκαιη αργία, στο συνολικό χρόνο υπηρεσίας για τη βαθμολογική και μισθολογική του εξέλιξη, κατόπιν μεταγενέστερης απαλλαγής του από κάθε πειθαρχική ευθύνη. Δυνατότητα επιστροφής παρακρατηθεισών αποδοχών αργίας και προσδιορισμός αυτών.(...)Μετά την απαλλαγή δημοσίου υπαλλήλου από κάθε πειθαρχική του ευθύνη, με νεώτερη, ληφθείσα μετά από επανάληψη της πειθαρχικής διαδικασίας, απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου, η Διοίκηση οφείλει να προσμετρήσει το χρονικό διάστημα, κατά το οποίο αυτός είχε τεθεί σε αυτοδίκαιη αργία στο συνολικό χρόνο υπηρεσίας για τη βαθμολογική και μισθολογική του εξέλιξη και να του επιστρέψει ατόκως τις αποδοχές που παρακρατήθηκαν κατά το ίδιο χρονικό διάστημα, χωρίς την παρεμβολή υπηρεσιακού/πειθαρχικού συμβουλίου. Στις αποδοχές αυτές δεν δύναται να περιλαμβάνονται αποδοχές που συνδέονται με την ενεργό άσκηση των καθηκόντων του υπαλλήλου (ομόφωνα). Οι ως άνω επιστρεπτέες στον υπάλληλο αποδοχές αφορούν όλο το χρονικό διάστημα που αυτός τελούσε σε αργία και όχι την τελευταία μόνο διετία αυτού (κατά πλειοψηφία).